Την Παρασκευή 17 Μαρτίου, στην έναρξη παρουσίασης του συλλογικού τόμου – αφιερώματος στο έργο του Altiero Spinelli («οραματιστή κι ενός εκ των μεγάλων «πατέρων» της ευρωπαϊκής ενοποίησης») στο ιταλικό μορφωτικό ινστιτούτο στην Πατησίων (απέναντι από την πύλη του ΕΜΠ), πραγματοποιήθηκε πολιτική παρέμβαση αλληλεγγύης με τον σύντροφο απεργό πείνας από 20/10, Alfredo Cospito.
Διακόπτοντας το αστικό πανηγυράκι τους, παρουσία της πρέσβειρας του ιταλικού κράτους Patrizia Falcinelli και του προέδρου της Ευρωπαϊκής Κίνησης Ιταλίας Pier Virgilio Dastoli, του προέδρου του τμήματος Μεσογειακών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αιγαίου Σ. Ντάλη, του αντιπροέδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Δ. Παπαδημούλη και του πρώην ευρωβουλευτή Κ. Μποτόπουλου, καθώς και λοιπών μεγαλοαστών εκμεταλλευτών και κολαούζων τους που ξαμολήθηκαν προεκλογικά στα θεσμικά σαλόνια, όπως του τέως υπουργού και νυν βουλευτή Γ. Κατρούγκαλου, διακόψαμε για λίγο την εικόνα κυριότητάς τους μες στο πεδίο τους.
Η υποκριτική «ευαισθησία» των μεγαλοαστών δημοκρατών πολιτικών και λογίων της Ευρώπης για τα δικαιώματα και τον φεντεραλισμό (των οικονομιών και του κεφαλαίου), κατά τη mediaκή εικόνα του 2016, όταν οι Renzi, Merkel και Hollande απέτιαν φόρο τιμής στον τάφο του Spinelli (στα θεμέλια της ευρωπαϊκής ενότητας), αναγκάστηκε να σιωπήσει για να ακουστεί ο λόγος του αναρχικού απεργού πείνας Alfredo Cospito και του αγώνα κατά του 41bis και κατά της φυλακής.
Ακούστηκαν συνθήματα, πετάχτηκαν τρικάκια και κάναμε σαφές στους παρόντες εκπροσώπους της τέως κυβέρνησης πως δεν ξεχνούμε την ψήφιση του νέου Ποινικού Κώδικα και τον δρόμο που άνοιξε για την εδώ συνθήκη του εγκλεισμού. Οι αγώνες μας δεν αναγνωρίζουν σύνορα.
Ο Βασιλιάς ήταν, είναι και θα είναι γυμνός: δεν τρέφουμε αυταπάτες. Το κράτος κι οι υπάλληλοί του δολοφονούν τον Alfredo Cospito. Αυτός ήταν ο στόχος τους εξαρχής. Κι οι τελευταίοι κόκκοι άμμου στην κλεψύδρα της ζωής του συντρόφου χτίζουν τη δική μας συνενοχή στον αγώνα του και κλονίζουν τα θεμέλια των παλατιών του Βασιλιά.
Ακολουθεί το κείμενο που διαβάστηκε:
Σήμερα, σε αυτή την αίθουσα, θα ακούσετε ανθρώπους να μιλούν για το πόσο σπουδαία είναι η δημοκρατία μας, πόσο καλή είναι η Πολιτεία που βασίζεται σε αυτήν. Θα ακούσετε ανθρώπους να μιλούν για τον Altiero Spinelli και τη συμβολή του στη δημιουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ο Σπινέλι ήταν φυλακισμένος κατά τη διάρκεια του ιταλικού φασιστικού καθεστώτος, αλλά μπορούσε να γράψει και να εκφράσει τη γνώμη του από τη φυλακή. Σήμερα, στη δημοκρατική Ιταλία, οι πολιτικοί κρατούμενοι βασανίζονται και φιμώνονται για τις ιδέες τους. Μιλάμε για τον σύντροφο Alfredo Cospito, ο οποίος κάνει απεργία πείνας εδώ και 5 μήνες για να πολεμήσει ενάντια στο καθεστώς των φυλακών 41bis, που είναι μια μορφή νομιμοποιημένων βασανιστηρίων. Δεν μπορεί να διαβάσει, δεν μπορεί να έχει καμία μορφή επικοινωνίας, δεν μπορεί να δει τον ουρανό ή να αγγίξει το γρασίδι. Δεν μπορεί να κρατήσει μια φωτογραφία των γονιών του μέσα στο μικρό κελί, όπου είναι έγκλειστος, μπορεί να δει μόνο 4 άτομα μια ώρα την ημέρα. Ενάντια σε αυτή τη μορφή βασανιστηρίων και, ενάντια σε αυτή τη «μη ζωή», ο Αλφρέντο επιλέγει να πολεμήσει μέχρι την τελευταία του πνοή με το μόνο όπλο που έχει, το σώμα του. Χάρη στο θάρρος του και την αποφασιστικότητά του, πολλοί σύντροφοι συμμετέχουν στον αγώνα κατά του 41bis και κατά της φυλακής. Για αυτό βρισκόμαστε κι εμείς εδώ.
Σε μια προσπάθεια σύνδεσης του ιταλικού με το ελληνικό κράτος και τις απόρροιες των πολιτικών των ντόπιων και διεθνών κεφαλαίων, αξίζει να αναφέρουμε και το εξής: ο Alfredo Cospito κατηγορήθηκε και καταδικάστηκε για την ανάληψη από πλευράς του της ευθύνης της επίθεσης εναντίον του διευθύνοντος συμβούλου της εταιρίας Ansaldo Nucleare, το 2012 στη Γένοβα.
Η πρώτη (από τους τρεις διαφορετικούς αναδόχους για διαφορετικά τμήματα του κεντρικού άξονα Αθήνα-Θεσσαλονίκη-Προμαχώνας) σύμβαση του 2007 αφορούσε τον εξοπλισμό των συρμών με το σύστημα του ETCS: ο εξοπλισμός ανατέθηκε στην ιταλική εταιρεία Ansaldo (εξαγοράστηκε κατόπιν από τον ιαπωνικό κολοσσό της Hitachi) με αρχικό προϋπολογισμό τα 25 εκατ. ευρώ. Το έργο μετά από αλλεπάλληλες καθυστερήσεις και παρατάσεις ολοκληρώθηκε τελικά στα μέσα του 2018 και αφού πρώτα είχαν επιβληθεί δύο απομειώσεις φυσικού αντικειμένου και χρημάτων στη σύμβαση, καθώς η Ansaldo δεν ανταποκρινόταν στις συμβατικές της υποχρεώσεις. Μετά κόπων και βασάνων, δηλαδή, η ιταλική εταιρεία εξοπλίζει 88 έναντι 114 συρμών που είχε αναλάβει αντί 21 εκατ. ευρώ. Ωστόσο, τα συστήματα αυτά επίσης παραμένουν ανενεργά καθώς συναρθρώνονται με την ολοκλήρωση της εγκατάστασης και στις γραμμές. Για να θρηνούμε σήμερα την εκατόμβη νεκρών μιας προμελετημένης δολοφονίας στα Τέμπη.
Με απλά λόγια, η Ansaldo (Nucleare) είναι ουσιαστικά συνυπεύθυνη για τα θανατηφόρα ελλείμματα εξοπλισμού του ευρωπαϊκού συστήματος ETCS του ελληνικού σιδηροδρομικού δικτύου που οδήγησαν μεταξύ άλλων στην καπιταλιστική και κρατική δολοφονία στα Τέμπη.
Ποιος είναι τελικώς ο εγκληματίας; Πόσο τελικά κοστίζουν οι ζωές μας; Πόσο πρέπει να κραυγάσουμε για να πούμε το αυτονόητο: Πώς, δηλαδή, για τα κράτη και το κεφάλαιο είμαστε αναλώσιμα αντικείμενα είτε στις δομές εγκλεισμού είτε έξω από αυτές;
Ο αγώνας του αναρχικού Alfredo Cospito και αυτοί όλων των ελεύθερων ανθρώπων ανά τον κόσμο καταδεικνύουν την υποκρισία των αρχόντων του κόσμου και διεκδικούν έναν άλλο κόσμο για την ανθρωπότητα. Έναν κόσμο, όπου ο σεβασμός στην αξιοπρέπεια, η αλληλεγγύη και η ελευθερία δεν είναι λόγια σε σκονισμένες περγαμηνές αλλά τρόπος ζωής.
Ανοιχτή Συνέλευση Αλληλεγγύης με τον Alfredo Cospito
