Φέργκιουσον – ΗΠΑ Λαϊκή οργή για τη «δικαίωση» του μπάτσου δολοφόνου
http://www.eksegersi.gr/issue/800/%CE%94%CE%B9%CE%B5%CE%B8%CE%BD%CE%AE/22812.%CE%9B%CE%B1%CF%8A%CE%BA%CE%AE-%CE%BF%CF%81%CE%B3%CE%AE-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7-%C2%AB%CE%B4%CE%B9%CE%BA%CE%B1%CE%AF%CF%89%CF%83%CE%B7%C2%BB-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BC%CF%80%CE%AC%CF%84%CF%83%CE%BF%CF%85-%CE%B4%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CF%86%CF%8C%CE%BD%CE%BF%CF%85
«Οι Αμερικaνοί δεν μπορούν πλέον να βασιστούν στα δικαστήρια για να βρουν δικαιοσύνη. Στο αστυνομικό κράτος που χτίζεται γύρω μας, η αστυνομία και οι άλλες κυβερνητικές υπηρεσίες μπορούν να παρακολουθήσουν, να συλλάβουν, να αναισθητοποιήσουν, να ψάξουν, να απαγάγουν, να ξεγυμνώσουν και γενικά να κακομεταχειριστούν οποιονδήποτε δουν ότι ταιριάζει στην περίσταση, όλα αυτά με τις ευλογίες των δικαστηρίων. Ακόμα κι αν οι αστυνομικοί σπάσουν τις εισόδους των σπιτιών και σκοτώσουν ανθρώπους μέσα στα σπίτια τους ή ξεγυμνώσουν αθώους μοτοσικλετιστές στις άκρες των δρόμων, αυτές οι περιπτώσεις κακομεταχείρισης νομιμοποιούνται συνεχώς από ένα δικαστικό σύστημα που υποτάσσεται σε κάθε αστυνομική απαίτηση, ανεξάρτητα από το πόσο άδικη ή αντισυνταγματική είναι αυτή. Αυτά είναι τα χαρακτηριστικά του αναδυόμενου αμερικάνικου αστυνομικού κράτους: στο οποίο οι αστυνομικοί δεν είναι πλέον υπηρέτες του λαού που τους εμπιστεύεται τη διατήρηση της ειρήνης, αλλά τμήμα μιας κυβερνώσας ελίτ που βασίζεται στο να κρατά τις μάζες μαντρωμένες, υπό έλεγχο και να τους συμπεριφέρεται ως ύποπτες και εχθρικές παρά ως πολίτες» (John W. Whitehead, ιδρυτής του νομικού ινστιτούτου «The Rutherford Institute», 23/6/14, αναφορά σε αποφάσεις του Ανώτατου Δικαστηρίου των ΗΠΑ τα τελευταία δέκα χρόνια https://www.rutherford.org/publications_resources/john_whiteheads_commentary/the_us_supreme_court_is_marching_in_lockstep_with_the_police_state)
Τα παραπάνω λόγια μας ήρθαν στο νου διαβάζοντας την απόφαση του Μεγάλου Σώματος των Ενόρκων για την πλήρη απαλλαγή του μπάτσου Ντάρεν Ουίλσον που δολοφόνησε εν ψυχρώ τον 18χρονο αφροαμερικανό Μάικλ Μπράουν στο Φέργκιουσον της Πολιτείας του Μιζούρι των ΗΠΑ, τον περασμένο Αύγουστο.
Ειδική μεταχείριση
Η δολοφονία του Μπράουν, που ήταν άοπλος, διαπέρασε σαν ηλεκτρικό ρεύμα την αμερικάνικη κοινωνία προκαλώντας μεγάλες και πολλές φορές βίαιες διαδηλώσεις. Ενώ ο Ομπάμα υποσχέθηκε τότε ότι θα δράσει για να σταματήσει η αλόγιστη αστυνομική βία και ότι θα λάμψει η αλήθεια, ο τοπικός εισαγγελέας Μακ Κούλοκ δεν άσκησε δίωξη στον μπάτσο, όπως όφειλε να κάνει, αλλά πέρασε την υπόθεση στο επονομαζόμενο Μεγάλο Σώμα των Ενόρκων (grand jury) για να αποφασίσει αυτό αν ο Ουίλσον πρέπει να περάσει από δίκη.
Ο Μακ Κούλοκ, δηλαδή, πρόσφερε στον δολοφόνο μπάτσο ειδική μεταχείριση. Αυτό δεν το λέμε εμείς, αλλά κορυφαίος νομικός αναλυτής του CNN, σε άρθρο του στην εφημερίδα New Yorker τη Δευτέρα 25 Νοέμβρη, με τίτλο «Πώς να μην χρησιμοποιείται το μεγάλο σώμα των ενόρκων» (http://www.newyorker.com/news/news-desk/use-grand-jury).
Μία στο… εκατομμύριο
Ακόμα πιο προκλητικό είναι το γεγονός ότι η απαλλαγή από το Μεγάλο Σώμα των Ενόρκων αποτελεί στατιστικά εξαιρετικά σπάνια περίπτωση. Σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα στοιχεία του υπουργείου Δικαιοσύνης των ΗΠΑ (http://www.bjs.gov/content/pub/pdf/fjs10st.pdf), από τις 193.021 περιπτώσεις αδικημάτων που καταγράφηκαν μεταξύ 1/10/2009 και 30/9/2010 (δηλαδή μέσα στο οικονομικό έτος 2010), μόνο για τις 30.670 ο εισαγγελέας αποφάσισε απαλλαγή. Ξέρετε πόσες υποθέσεις απαλλάχτηκαν επειδή το Μεγάλο Σώμα των Ενόρκων κατέληξε στο συμπέρασμα ότι δεν υπάρχουν στοιχεία που να στοιχειοθετούν την παραπομπή σε δίκη; Μόλις έντεκα! Αυτό καταγράφεται στον πίνακα 2.3 αυτού του εγγράφου, υπό τον τίτλο “No true bill returned” (απαλλαγή από το Μεγάλο Σώμα των Ενόρκων, λόγω έλλειψης στοιχείων).
«Δικαίωση» του δολοφόνου
Ο δολοφόνος μπάτσος παρέμεινε αμετανόητος. Σε συνέντευξη που έδωσε στο ABC (http://www.npr.org/blogs/thetwo-way/2014/11/25/ 366654173/wilson-describes-confrontation-with-brown-in-abc-interview) δήλωσε προκλητικά ότι έχει καθαρή τη συνείδησή του και παρουσίασε τον εαυτό του σαν το μεγάλο θύμα που κινδύνευσε θανάσιμα από τον άοπλο 18χρονο αφροαμερικανό και έπρεπε να τον σκοτώσει για να σωθεί!
Ο Ομπάμα έσπευσε να υπενθυμίσει ότι το Μεγάλο Σώμα των Ενόρκων (που δεν κατέληξε ομόφωνα στην απαλλαγή του Ουίλσον, αλλά με πλειοψηφία 9 προς 3, με τους 9 να είναι λευκοί) έχει την απόλυτη δικαιοδοσία για το αν θα παραπέμψει ή όχι τον κατηγορούμενο και αυτή η δικαιοδοσία θα πρέπει να γίνει σεβαστή, είτε συμφωνεί κανείς με την απόφαση είτε όχι. Επομένως, ο μπάτσος νομικά δικαιώθηκε, αφού δεν θα παραπεμφθεί καν σε δίκη!
Λαϊκή οργή
Δεν δικαιώθηκε όμως στη συνείδηση εκατομμυρίων αμερικανών πολιτών που βγήκαν στους δρόμους δεκάδων πόλεων για να διαδηλώσουν, είτε ειρηνικά είτε βίαια, ενάντια σ’ αυτή την προκλητική απόφαση. Σε Λος Αντζελες, Νέα Υόρκη, Σικάγο, Σιάτλ, Ουάσιγκτον, Οκλαντ σημειώθηκαν οι πιο βίαιες συγκρούσεις. Τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, τα γεγονότα τρέχουν και οι λεηλασίες, καταστροφές κτιρίων και καταστημάτων, επιθέσεις σε περιπολικά και συγκρούσεις με την αστυνομία και την Εθνική Φρουρά βρίσκονται σε εξέλιξη. Ούτε οι προειδοποιήσεις του FBI, μία βδομάδα πριν, για κίνδυνο επεισοδίων ούτε η κήρυξη του Φέργκιουσον σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης την ημέρα της απόφασης κατόρθωσαν να σταματήσουν το ξέσπασμα της λαϊκής οργής.
Φυσικά, δεν μπορούμε να γνωρίζουμε πόσο θα συνεχιστεί αυτό το ξέσπασμα, που η εξουσία και ο Ομπάμα προσπαθούν εναγωνίως να το περιορίσουν σε ειρηνικά πλαίσια. Χαρακτηριστικό του γεγονότος αυτού είναι ότι ο αστυνομικός διευθυντής της Βοστώνης δήλωσε «υπερήφανος» για τους νέους που διαδήλωσαν στην πόλη του, γιατί δεν έσπασαν ούτε ένα τζάμι και δεν έκαψαν ούτε ένα αυτοκίνητο! Αυτό δεν εμπόδισε τους μπάτσους να συλλάβουν καμιά δεκαπενταριά ακόμα και σε αυτή την ειρηνική διαδήλωση.
ΥΓ. Δυο μέρες πριν την απαλλαγή του Ουίλσον, ένας 12χρονος έπεφτε νεκρός από τα πυρά ενός άλλου μπάτσου. Ο 12χρονος Ταμίρ Ράις έκανε το λάθος να κρατάει ξύλινο όπλο. Αλλο ένα «μεμονωμένο περιστατικό αστυνομικής βίας»!
Σάββατο 29 Νοεμβρίου 2014