από Ανοιχτη Συνελευση Αναρχικων Ιωαννινων Εναντια Στις Φυλακες

Είμαστε όλοι φυλακισμένοι σε μια κοινωνία που γεννάει και συντηρεί κάγκελα ορατά και μη. Να σπάσουμε εδώ και τώρα τα δεσμά μας.
1540885
από Ανοιχτη Συνελευση Αναρχικων Ιωαννινων Εναντια Στις Φυλακες 11/03/2015 8:07 μμ.,

________________________________________
Είμαστε όλοι φυλακισμένοι σε μια κοινωνία που γεννάει και συντηρεί κάγκελα ορατά και μη. Να σπάσουμε εδώ και τώρα τα δεσμά μας.
Από τη στιγμή που γεννιόμαστε είμαστε ατομικότητες που υπόκεινται σε μια οικογένεια, μια ομάδα, μια κοινωνία. Για να κατασταθεί εύρυθμη η λειτουργία της εκάστοτε κοινωνίας υπάρχουν κοινωνικές συμβάσεις που ορίζουν τις αποδεκτές η μη συμπεριφορές, θεσμοί όπως η θρησκεία, η οικογένεια και οι νόμοι. Με την τιμωρία ως φόβητρο ενσωματώνουμε τους καθωσπρεπισμούς και τα κοινωνικά πρότυπα που μας επιβάλουν με σκοπό να γίνουμε πειθαρχημένα και γεμάτα περιορισμούς άτομα. Σε κάθε πτυχή της ζωής μας βιώνουμε την τιμωρία ως φυσικό τρόπο συμμόρφωσης και συμβίωσης μέσα στα κοινωνικά σύνολα.
Κατ’επέκταση για αυτούς που αποκλίνουν από τη νομιμότητα έρχεται η δικαιοσύνη ως θεσμός του κράτους για του άνομους και τους ασυμβίβαστους για να επιβάλλει την αστική κανονικότητα. Οι ποινές που επιβάλλονται ποικίλουν, μπορεί να είναι από χρηματικές εγγυήσεις περιοριστικοί όροι εως και την φυλάκιση. Ο εγκλεισμός είναι η έσχατη ποινή που μπορεί να επιβληθεί σε ένα άτομο. Καθώς ο άνθρωπος χάνει την φυσική του ελευθερία αναγκάζεται να βιώνει μια ρουτίνα στο νεκρό χωροχρόνο της φυλακής, να συμβιώνει με ανθρώπους που δεν έχει επιλέξει, να στερείται ερωτικές επαφές, να χάνει την ιδιωτικότητά του και την επαφή με φιλικά πρόσωπα και τελικά να χάνει στοιχεία από την προσωπικότητα του.
Η φυλακή αν και η εξουσία δικαιολογεί κατ΄ επίφαση την ύπαρξή της ως σωφρονιστικό μέσο στην πραγματικότητα ρόλο έχει να εξοντώσει το άτομο σωματικά και ψυχικά ώστε βγαίνοντας να είναι ένα πειθήνιο μέλος του συστήματος .Το κράτος για να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα του δημιουργεί αποθήκες ψυχών με τη μορφή φυλακών , ψυχιατρείων και στρατοπέδων συγκέντρωσης.
Με την ψήφιση του νομοσχεδίου το καλοκαίρι του 2014 το κράτος νομιμοποιεί τις ειδικές συνθήκες κράτησης. Θέλοντας να χτυπήσει τις αντιδράσεις των αγωνιζόμενων και να πάρει πίσω όλα όσα με αγώνες κατακτήθηκαν δημιουργεί μια φυλακή μέσα στη φυλακή.
Η αναδιάρθρωση του σωφρονιστικού συστήματος περιλαμβάνει τα παρακάτω. Ο ελάχιστος χρόνος κράτησης στις φυλακές τύπου Γ είναι τα 4 χρόνια και ανατίθεται στην κρίση του εισαγγελέα η μεταφορά του κρατούμενου στις τύπου Β ή την συνέχεια κράτησης του για ακόμα 2 χρόνια. Επίσης δεν χορηγούνται άδειες. Η διοίκηση ανατίθεται σε συνταξιούχους δικαστικούς και αξιωματικούς της αστυνομίας. Η ηλεκτρονική παρακολούθηση των κρατουμένων διαρκεί όλο το 24ωρο.Δε λείπει και η επιβράβευση των ρουφιάνων οι οποίοι παρέχουν πληροφορίες για την εξάρθρωση «τρομοκρατικής» οργάνωσης που φτάνει έως και την αποφυλάκιση τους .Τέλος δεν υπάρχει δυνατότητα να κάνουν μεροκάματα τα οποία βοηθούν στην μείωση της ποινής τους.
Οι ειδικές συνθήκες κράτησης προβλέπονται γι΄ αυτούς που κατηγορούνται με βάση τον 187 και 187Α που αφορούν τρομοκρατική και εγκληματική οργάνωση καθώς και τους απείθαρχους κρατούμενους που διαταράσσουν την σιχαμένη και ισοπεδωτική ομαλότητα της φυλακής.
Είναι πασιφανές ότι εκτός του ότι θέλουν να κάμψουν κάθε μορφή αντίστασης προσβάλλουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια καθώς το κράτος ενισχύει την εκδίκηση στην ποινική διαδικασία. Μέσα στις φυλακές άβατα θα ισχύει ο νόμος του ανθρωποφύλακα και χτίζοντάς τες δίνουν ένα μήνυμα που απευθύνεται σε ολόκληρη την κοινωνία αυτό της μηδενικής ανοχής σε όσους αντιστέκονται.
Ως αναρχικοί αγωνιζόμαστε για το γκρέμισμα κάθε φυλακής είτε τύπου Γ είτε κανονικής. Οι κοινωνικοί αγώνες που διεξάγονται θεωρούμε ότι είναι απαραίτητοι για την ατομική και κοινωνική απελευθέρωση και το δρόμο προς την αναρχία. Στόχος μας όμως δεν είναι οι καλύτερες συνθήκες διαβίωσης τόσο εντός όσο και εκτός των τειχών αλλά η καταστροφή κάθε φυλακής και κάθε «κοινωνίας φυλακής».
Ο αγώνας ενάντια στη σύγχρονή βαρβαρότητα είναι κοινός των εντός και εκτός των τειχών. Κάθε μάχη που δίνεται ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο είναι κομμάτι του συνολικού αγώνα του ριζοσπαστικού κινήματος.
Από 2/3 ξεκίνησαν απεργία πείνας αγωνιζόμενοι κρατούμενοι ,η οποία με τη πάροδο των ημερών πλαισιώνεται και από άλλους, με αιτήματα:
• Την κατάργηση του Α’ αντιτρομοκρατικού νόμου του 2001 του άρθρου 187 (εγκληματική οργάνωση).
• Την κατάργηση του Β αντιτρομοκρατικού νόμου το 2004 του άρθρου 187Α (τρομοκρατική οργάνωση).
• Την κατάργηση του κουκουλονόμου.
• Την κατάργηση του νόμου για τις φυλακές τύπου Γ.
• Την απελευθέρωση του Σάββα Ξηρού μέλος της 17Ν προκειμένου να μπορεί να λάβει τη νοσηλεία που χρειάζεται.
• Την κατάργηση της βίαιης λήψης DNA. Την πρόσβαση και την ανάλυση DNA από πραγματογνώμονα βιολόγο της εμπιστοσύνης του κατηγορουμένου αν το επιθυμεί.
Επίσης από 2/3 ξεκίνησαν απεργία πείνας μέχρι θανάτου τα φυλακισμένα μέλη της Συνωμοσίας πυρήνων της φωτιάς και η Αγγελική Σπυροπούλου απαιτώντας την αποφυλάκιση των συγγενών και των φίλων τους που δεν έχουν καμία σχέση με την υπόθεση της απόπειρας απόδρασης των φυλακισμένων μελών της ΣΠΦ. Στηρίζοντας παράλληλα τον αγώνα των υπολοίπων απεργών πείνας.
Η μάχη που δίνουν οι φυλακισμένοι αγωνιστές με ανάχωμα τα σώματά τους ενάντια στην κατασταλτική μηχανή και στις συνθήκες ειδικών καθεστώτων εξαίρεσης μας αφορά όλους και δεν μπορεί παρά να αποτελούμε κομμάτι του.
Αλληλεγγύη στον αγώνα των απεργών πείνας
Άμεση ικανοποίηση των αιτημάτων τους
Μέχρι το γκρέμισμα κάθε φυλακής και κάθε κοινωνίας φυλακής
Χαμένος είναι μόνο ο αγώνας που δε δόθηκε ποτέ.

Ανοιχτή Συνέλευση Αναρχικών Ιωαννίνων Ενάντια Στις Φυλακές