https://athens.indymedia.org/post/1541091/
1541091
από A 15/03/2015 4:18 μμ.,
______________________________
Στις 2 του Μάρτη πολιτικοί κρατούμενοι στις φυλακές της Ελλάδας ξεκίνησαν απεργία πείνας με βασικές απαιτήσεις την κατάργηση των αντιτρομοκρατικών νόμων, του κουκουλονόμου, της βίαιης απόσπασης DNA για αποδεικτικό μέσο, των φυλακών τύπου Γ, καθώς και την άμεση απελευθέρωση του πολυτραυματία Σάββα Ξηρού. Ταυτόχρονα τα μέλη της ΣΠΦ ξεκίνησαν απεργία πείνας απαιτώντας την άμεση απελευθέρωση των συγγενών τους. Αλληλέγγυοι στον αγώνας τους στέκονται οι Τούρκοι και Κούρδοι πολιτικοί κρατούμενοι με κυλιόμενες απεργίες πείνας.
Μετά τις εκλογές του Γενάρη και το πέρασμα της εξουσίας στα χέρια της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ σηματοδοτήθηκε το πέρασμα σε μια φαινομενικά νέα εποχή. Η υποχώρηση του κινήματος, που αναπτύχθηκε στα χρόνια του μνημονίου, μετουσιώθηκε σε ελπίδα αλλαγής με κοινοβουλευτικούς όρους. Η ελπίδα όμως γρήγορα φαίνεται να μετατρέπεται σε αμφιβολία και η αμφιβολία σε αμφισβήτηση. Η στενή δέσμευση και αυτής της συγκυβέρνησης στις επιταγές της ΕΕ και του υπερεθνικού κεφαλαίου δεν αφήνουν περιθώρια καλύτερης πραγματικότητας για τους από τα κάτω της κοινωνίας. Το αδιέξοδο αυτό φανερώνει με τον καλύτερο τρόπο την αδυναμία του καπιταλισμού συνολικά, να προσφέρει λύση στα προβλήματα του συνόλου της κοινωνίας οποιοσδήποτε κι αν είναι ο διαχειριστής του. Αποδεικνύει για άλλη μια φορά ότι μόνο με αγώνα και θυσία μπορεί να έρθει η ελπίδα για πραγματική αλλαγή.
Ανέκαθεν η εξουσία προσπαθούσε πότε προσφέροντας ψίχουλα απ’ το καρβέλι και πότε με το φόβο να αποσπάσει τη συναίνεση των καταπιεσμένων. Το κοινωνικό συμβόλαιο όμως αυτό δεν το αναγνώριζε το σύνολο της κοινωνίας. Ένα μεγάλο κομμάτι της αποφάσιζε να αντισταθεί με ποικίλους τρόπους και μέσα. Πότε με μεγαλύτερη ένταση και πότε με λιγότερη, πότε δυναμικά και πότε όχι, πότε με μαζικές απεργίες, πορείες και καταλήψεις και πότε με επιθέσεις σε σύμβολα του καθεστώτος. Από τις εναλλακτικές δομές αλληλεγγύης μέχρι τις λαϊκές συνελεύσεις. Από την εξέγερση του Δεκέμβρη μέχρι τα τοπικά κινήματα της Κερατέας και των Σκουριών. Από τις αιματηρές απεργίες των πρώτων χρόνων τις μεταπολίτευσης μέχρι τις απεργίες των χρόνων του μνημονίου. Από την εκτέλεση του σταθμάρχη της CIA και του αρχιβασανιστή της Χούντας ως το χτύπημα στο χρηματιστήριο και στην τράπεζα της Ελλάδος. Όλοι αυτοί οι αγώνες πλέκουν την σύγχρονη ιστορία της πολύμορφης αντίστασης των καταπιεσμένων.
Τις αντιστάσεις αυτές το κράτος πάντα προσπαθούσε, κι ακόμα προσπαθεί, να τις χτυπήσει και να τις καταπνίξει προκειμένου να διατηρηθεί. Με μια πλούσια γκάμα νόμων και στρατηγικών κατέστειλε, και συνεχίζει να το κάνει, κάθε φωνή που την αμφισβητούσε. Οι αντιτρομοκρατικοί νόμοι, ο νόμος για πράξεις που τελούνται με καλυμμένα χαρακτηριστικά (κουκουλονόμος), η κατά το δοκούν χρήση του DNA σαν αποδεικτικό μέσο, η θεσμοθέτηση ειδικών συνθηκών κράτησης και η δημιουργία των φυλακών τύπου Γ’ ήρθαν για να ενισχύσουν το οπλοστάσιο της εξουσίας. Εξοντώνοντας το πιο ριζοσπαστικό κομμάτι αυτών που αντιστέκονται προσπαθεί να καταστείλει και να τρομοκρατήσει όλους όσους σηκώνουν κεφάλι εναντίων της. Οι αγωνιστές πολιτικοί κρατούμενοι λοιπόν, δεν φυλακίζονται μόνο για να απομονωθούν αλλά και για να αποτελέσουν εκθέματα φόβου για όσους την αμφισβητήσουν.
Αυτή η πάγια κατασταλτική στρατηγική της εξουσίας δεν έχει αλλάξει. Απόδειξη αποτελούν η συνέχιση της δράσης της αντιτρομοκρατικής με τις αναίτιες εισβολές σε σπίτια αγωνιστών, η διατήρηση των στρατοπέδων συγκέντρωσης μεταναστών και των φυλακών τύπου Γ’, το εκδικητικό μένος της δικαστικής εξουσίας. Τελευταίο ακραίο παράδειγμα, η προφυλάκιση της μητέρας των μελών της ΣΠΦ Χρήστου και Γεράσιμου Τσάκαλου καθώς και της συζύγου του τελευταίου. Η κατηγορία τους από απλό πλημμέλημα, για υπόθαλψη εγκληματία, μετατράπηκε σε κακούργημα και ένταξή σε τρομοκρατική οργάνωση, μέσω της χρήσης του αντιτρομοκρατικού νόμου . Η προφυλάκιση τους αποτελεί ξεκάθαρη ποινικοποίηση συγγενικών και προσωπικών σχέσεων.
Διαχρονική ανάγκη του καπιταλισμού μέσω του κρατικού μηχανισμού, είναι να καταστέλλει όποιον τον αμφισβητήσει, φτιάχνοντας νέους νόμους, υψώνοντας καινούργιες φυλακές, εξοπλίζοντας καλύτερα τους μπάτσους, τρομοκρατώντας με ανεργία και επισφάλεια. Το αγωνιζόμενο κομμάτι αυτής της κοινωνίας δεν οφείλει και δεν πρόκειται να περιμένει την αλλαγή αυτή της πάγιας αρχής όσες κυβερνήσεις κι αν περάσουν. Ο αγώνας των πολιτικών κρατουμένων είναι αγώνας ενάντια στη καταστολή. Αποτελεί όμως και αναπόσπαστο κομμάτι των αγώνων των καταπιεσμένων ενάντια στην εξουσία, αγώνων για ελευθερία και αξιοπρέπεια.
Αλληλεγγύη στον αγώνα των πολιτικών κρατουμένων που απαιτούν:
• Κατάργηση των αντιτρομοκρατικών νόμων 187 και 187Α (τρομονόμοι)
• Κατάργηση της ειδικής διάταξης για πράξη που τελέστηκε με καλυμμένα χαρακτηριστικά (κουκουλονόμος).
• Κατάργηση των φυλακών τύπου Γ’.
• Κατάργηση της ειδικής διάταξης που επιβάλει τη βίαιη απόσπαση DNA
• Άμεση απελευθέρωση του Σάββα Ξηρού για λόγους υγείας
• Άμεση απελευθέρωση των συγγενικών προσώπων του Χρήστου και Γεράσιμου Τσάκαλου
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥΣ ΑΠΕΡΓΟΥΣ ΠΕΙΝΑΣ
ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΓΚΡΕΜΙΣΜΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑΣ ΦΥΛΑΚΗΣ
Αναρχικοί/ες – Αντιεξουσιαστές/ριες Ηρακλείου