Τη Δευτέρα, 30/3, πραγματοποιείται κατάληψη στην Πρυτανεία του Πανεπιστημίου Αθηνών σε ένδειξη αλληλεγγύης στον αγώνα των απεργών πείνας, πολιτικών κρατούμενων. Το ίδιο βράδυ, στη συμβολή των οδών Ιπποκράτους και Πανεπιστημίου, αντιλαμβάνομαι μηχανή μεγάλου κυβισμού να με παρακολουθεί σε κοντινή απόσταση. Επειδή δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο δεν έδωσα ιδιαίτερη σημασία. Όμως, στη συμβολή των οδών Χ. Τρικούπη και Ναυαρίνου, αντιλαμβάνομαι ότι ο οδηγός κινείται επιθετικά εναντίον μου. Λίγα μέτρα παρακάτω, κοντά στα γραφεία του ΠΑΣΟΚ (όπου ο ασφαλίτης αισθάνεται μεγαλύτερη ασφάλεια λόγο της παρουσίας συναδέλφων του), επιχειρεί δύο φορές, κλωτσώντας τη μηχανή μου, να με ρίξει κάτω. Η αντίδρασή μου να σταματήσω τη μηχανή και να πατήσω παρατεταμένα την κόρνα, θέλοντας να κεντρίσω το ενδιαφέρον περαστικών και οχημάτων, τον αποθαρρύνει και απομακρύνεται. Εκεί παρατηρώ την έλλειψη πινακίδας στη μηχανή του.
Η «ακατανόητη» αυτή ενέργεια βρίσκει την ερμηνεία της λίγες ώρες αργότερα, μετά τη δημοσίευση στο bloko.gr άρθρου με τίτλο «Τα στοιχεία της Αστυνομίας για τους καταληψίες, στο επίκεντρο της έρευνας μάρτυρας υπεράσπισης στη δίκη του Επαναστατικού αγώνα» όπου ανάμεσα στα άλλα αναφέρετε ότι «η αστυνομία στην προσπάθεια να ελέγξει κάπως το φαινόμενο και σύμφωνα με τον τόνο της στρατηγικής που χαράσσει ο επικεφαλής υπουργός Δημόσιας Τάξης, επιχειρεί να χαρτογραφήσει την κινητήρια ισχύ που ενεργοποιεί τα δομικά στοιχεία του προβλήματος. Και αυτά δεν είναι άλλοι από τους πρωτεργάτες των καταλήψεων». Και συνεχίζει παρακάτω: «Σύμφωνα με πληροφορίες του bloko.gr σε δικογραφία που έχει σχηματιστεί για τις καταλήψεις υπάρχουν τα ονόματα 8 αντιεξουσιαστών… μάλιστα ο ένας από τους 8 που έχουν ταυτοποιηθεί θεωρείται ισχυρή προσωπικότητα μέσα στο κίνημα και υπήρξε μάρτυρας υπεράσπισης υπόπτων συμμετοχής στον Επαναστατικό Αγώνα. Ο συγκεκριμένος, μαζί με ακόμη έναν από τους 8 αναφέρεται από τις αστυνομικές πηγές ότι ήταν μεταξύ των χθεσινών καταληψιών της Πρυτανείας του ΕΚΠΑ».
Δηλώνω κατηγορηματικά και σε όλους τους τόνους ότι συμμετέχω σε όλες τις δράσεις που αποφασίζει η Συνέλευση Αλληλεγγύης στους Πολιτικούς Κρατούμενους, Φυλακισμένους και Διωκόμενους Αγωνιστές. Επίσης, πολιτικά, στηρίζω στο σύνολό τους τις κινήσεις αλληλεγγύης που έχουν εκδηλωθεί αυτό το διάστημα σε πανελλαδικό επίπεδο, οποιαδήποτε μορφή κι αν έχουν αυτές. Όσο και να θέλουν να αναπαράγουν οι εξουσιαστικοί μηχανισμοί το πρότυπο της κοινωνίας που ευαγγελίζονται με «πρωτεργάτες, στελέχη και προσωπικό», ο αναρχικός-αντιεξουσιαστικός χώρος προτάσσει τη μορφή της αυτοοργάνωσης και της οριζόντιας διαδικασίας. Αλλού να ψάξουν αρχηγούς και υποκινητές. Οι οσφυοκάμπτες της εξουσίας αδυνατούν βεβαίως να καταλάβουν κάτι τέτοιο και είναι ένας από τους λόγους που είμαστε σε εχθρικά στρατόπεδα. Ελευθερία με ιεραρχία δεν υπάρχει. Η αντι-ιεραρχική δομή που προτάσσει ο πολιτικός μου χώρος σε καμία περίπτωση, για εμένα, δεν αποτελεί ένα «νομικό τερτίπι» αποφυγής ποινικών ευθυνών. Ας μου χρεώσει το κράτος και οι μηχανισμοί του το σύνολο των ενεργειών του κινήματος αλληλεγγύης. Ποσώς με ενδιαφέρει.
Σήμερα, που οι πολιτικοί κρατούμενοι διανύουν την 31η ημέρα απεργίας πείνας, η εξουσία συνεχίζει να προσπαθεί να διαστρεβλώσει και να αποσιωπήσει το σύνολο των αιτημάτων τους, αιτήματα που έχουν να κάνουν με την κατάργηση των νόμων περί εγκληματικής και τρομοκρατικής οργάνωσης, τον κουκουλονόμο, τη λήψη και τη διαχείριση του DNA, καθώς και την κατάργηση του νόμου για τη δημιουργία φυλακών τύπου Γ, την απελευθέρωση του Σάββα Ξηρού καθώς και των συγγενών των μελών της ΣΠΦ. Συνειδητά, το κράτος και τα πάντα πρόθυμα ΜΜΕ, αποσιωπούν τα τρία πρώτα και επικεντρώνονται σε αυτά για τα οποία τάχα «έχουν δεσμευτεί να υλοποιήσουν». Παρόλο που, συνειδητά καθυστερούν την κατάθεση του νομοσχεδίου με άγνωστο ως σήμερα περιεχόμενο, με ενστάσεις ως προς την αποφυλάκιση του Σάββα Ξηρού από τον υπουργό Δημόσιας Τάξης Πανούση, και με ακραίο παράδειγμα τη μη αποφυλάκιση της συντρόφου του Γεράσιμου Τσάκαλου.
Η επιλογή της μετωπικής σύγκρουσης των πολιτικών κρατούμενων απεργών πείνας με την κυβέρνηση ξεσκέπασε μια ώρα αρχύτερα τις προθέσεις της. Σαφώς έχει προηγηθεί το Eurogroup της 20ης Φλεβάρη, όπου η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ με τους ακροδεξιούς ΑΝΕΛ αποδέχτηκε το σύνολο των δεσμεύσεων της προηγούμενης κυβέρνησης (Μνημόνια, χρέος, Τρόικα), άσχετα αν βαφτίζει το κρέας ψάρι και τα μνημόνια ονομάζονται συμφωνία και οι Τρόικα εταίροι. Η πραγματικότητα δεν αλλάζει στο ελάχιστο. Οι προεκλογικές δεσμεύσεις και το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης διαγράφτηκαν εν μία νυκτί. Στο τέλος Ιουνίου η κυβέρνηση θα υποχρεωθεί να υπογράψει νέο μνημόνιο, ασχέτως πώς αυτό θα ονομαστεί. Η υπογραφή νέου μνημονίου φυσικό επακόλουθο θα έχει τη σκλήρυνση της καταστολή απέναντι σε επερχόμενες κοινωνικές εκρήξεις, κι αυτό το έχει αποδεχτεί πλήρως ο ΣΥΡΙΖΑ. Η περικύκλωση της Πρυτανείας, οι αθρόες προσαγωγές που μετατρέπονται σε συλλήψεις, η ρητορική των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ για προβοκάτορες και χαφιέδες, οι δηλώσεις Πανούση που κηρύσσει το πόλεμο στον αναρχικό-αντιεξουσιαστικό χώρο δεν μπορούν να ερμηνευτούν αλλιώς. Ο αναρχικός-αντιεξουσιαστικός χώρος δεν περίμενε τη δήλωση Πανούση για κήρυξη πολέμου: Έχει κηρύξει από την πρώτη ημέρα τον πόλεμο στη νέα αριστερή διαχείριση. Και μου δημιουργεί κατάπληξη στο άρθρο του bloko.gr η εκτίμηση που λέει ότι: «Ο ΣΥΡΙΖΑ όπως προκύπτει έχει απωλέσει την έξωθεν καλή μαρτυρία του αντιεξουσιαστικού κινήματος και τώρα αυτός ως κυβερνητικός σχηματισμός βρίσκεται στο στόχαστρο…». Ο ΣΥΡΙΖΑ υιοθετώντας τα προηγούμενα μοντέλα περί καθεστώτος έκτακτης ανάγκης πολύ γρήγορα υιοθέτησε τις παρακρατικές μεθόδους των προηγούμενων κυβερνήσεων. Η αστυνομοκρατία στο κέντρο της Αθήνας, η επαναδραστηριοποίηση της ομάδας Δέλτα, η δράση των ασφαλιτών «Γκοτζαμάνηδων της αριστεράς», οι αθρόες προσαγωγές και συλλήψεις συντρόφων/σσών, οι εισβολές σε σπίτια, η «φωτογράφηση» συντρόφων σε δημοσιεύματα από διαρροές της ασφάλειας και της αντιτρομοκρατικής, δεν είναι αποτέλεσμα της ύπαρξης ενός «βαθέους» κράτους όπως με ευκολία επιχειρούν κυβέρνηση και φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ να προβάλλουν. Οι πολιτικές ευθύνες είναι συγκεκριμένες και αφορούν το σύνολο της κυβέρνησης και ειδικά τον υπουργό Δημόσιας Τάξης Γ. Πανούση.
Αν νομίζεται ότι με τέτοια τετριμμένα κόλπα ή με οποιαδήποτε, άλλου τύπου, κατασταλτική μεθόδευση, θα αναχαιτίσετε τόσο τη δράση τη δική μου όσο οποιουδήποτε άλλου συντρόφου/συντρόφισσας είστε βαθιά γελασμένοι: Θα μας βρίσκεται πάντα μπροστά σας. Σπείρατε ανέμους και ήρθε η ώρα να θερίσετε θύελλές.
Νίκη στον αγώνα των πολιτικών κρατούμενων, απεργών πείνας.
Κοινωνική και ταξική αντεπίθεση σε κράτος και κεφάλαιο.
ΥΓ: Προς τον Γ. Καραϊβάζ: Θα σου συνιστούσα να είσαι προσεκτικότερος ως προς τις πληροφορίες που σου διαρρέουν η ασφάλεια και η αντιτρομοκρατική. Δεν έχω καμία απαίτηση να διασταυρώνεις τις πληροφορίες σου, αυτό θα ήταν υπερβολική απαίτηση εκ μέρους μου. Όμως δεν υπήρξα «μάρτυρας υπεράσπισης υπόπτων συμμετοχής στον Επαναστατικό Αγώνα». Αλλά ήταν τιμή μου που υπήρξα μάρτυρας υπεράσπισης των Μελών του Επαναστατικού Αγώνα.
Γιώργος Αγγελετάκης