ΠΡΟΣ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΟΙΝΟΤΙΚΗΣ ΨΥΧΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣΜΕΣΩ ΤΩΝ ΜΚΟ – ΜΕΡΟΣ 2

 

Διαπιστώνοντας, στο προηγούμενο σχετικό σχόλιο της Συσπείρωσης, την αλλαγή του περιεχόμενου του διετούς προγράμματος της ΕΠΑΨΥ, με την ανάληψη λειτουργιών  ΚΨΥ από το Κέντρο Ημέρας Μελισσίων, θεωρήσαμε ότι αυτό ήταν μια αυθαίρετη ενέργεια της εταιρείας. Κι΄ όμως, δεν ήταν.

Υπήρξε τροποποίηση του ήδη εγκεκριμένου (από τον Απρίλιο του 2012) προγράμματος στις αρχές του 2013 (από τον ΓΓ και πάλι του Υπουργείου, τώρα τον κ. Καλλίρη), με κύριο σημείο της τροποποίησης την αλλαγή της λέξης «Ενίσχυση της λειτουργίας του Κέντρου Ημέρας…» με την λέξη «Επέκταση της λειτουργίας του Κέντρου Ημέρας…». Αντίστοιχα αφαιρέθηκε η περιγραφή των ενεργειών που υποτίθεται ότι θα ήταν το αντικείμενο της χρηματοδότησης του προγράμματος και έμειναν αυτές οι φράσεις που υπονοούσαν την κοινοτικού, τύπου ΚΨΥ, λειτουργία. Τόσο απλά, τόσο εύκολα.

Παρεμπιπτόντως, αναζητώντας μέσω της λεγόμενης «Διαύγειας» του ΥΚΚΑ, τις διαδρομές των ΜΚΟ προς έγκριση νέων προγραμμάτων (τη στιγμή που οι εργαζόμενοί τους είναι απλήρωτοι για πάνω από 10 μήνες και οι υπάρχουσες δομές τους ξέρουν πολύ καλά ότι δεν έχουν μέλλον αν δεν γίνει κάτι ριζικό), βρήκαμε ότι και η ΠΕΨΑΕΕ είχε ήδη πάρει έγκριση για παρόμοιο πρόγραμμα με αυτό της ΕΠΑΨΥ, για λειτουργία τύπου ΚΨΥ μέσω «Επέκτασης της λειτουργίας του Κέντρου Ημέρας…» στον 9^ο ΤΟΨΥ. Πιο έμπειροι στη διατύπωση προτάσεων και των σωστών «λέξεων» για «κοινοτικά» προγράμματα, λόγω και των νομικών/οικονομικών δεξιοτήτων της ηγεσίας της εταιρείας, έχουν, υποτίθεται, ξεκινήσει το πρόγραμμα εδώ και ένα χρόνο και, όπου νάναι, πρέπει να τελειώνουν. Χωρίς θορυβώδη εγκαίνια, αλλά και χωρίς, εν γένει, αισθητή παρουσία στον εν λόγω ΤΟΨΥ. Πολύ «διακριτικοί» στις ανάγκες ψυχικής υγείας του πληθυσμού της περιοχής, τόσο που δεν φάνηκε να τις «ακουμπούν» καθόλου. Και πώς να τις «ακουμπήσουν» με 7 άτομα προσωπικό που προβλέπει το πρόγραμμα; Οταν βάζεις τέτοιο αριθμό προσωπικού για τις ολοκληρωμένες κοινοτικές ανάγκες ενός ΤΟΨΥ (και μάλιστα τόσων χιλιάδων κατοίκων), ή δεν ξέρεις τι πάει να πει κοινοτική δουλειά, ή το κάνεις μόνο για να εισρεύσουν κονδύλια στην εταιρεία.

Ωστόσο, το Υπουργείο θα μπορεί να λέει σε λίγο ότι και στον 9^ο ΤΟΨΥ χρηματοδοτήσαμε υπηρεσίες ΚΨΥ, όπως και στον 5^ο της ΕΠΑΨΥ. Επειδή η σχετική απόφαση του ΓΓ του Υπουργείου είναι γραμμένη με τον συνήθη πρόχειρο και βιαστικό τρόπο των τροϊκανών (όπως όταν κρατάς σημειώσεις τη στιγμή που σε παίρνουν τηλέφωνο και σου λένε τι να κάνεις), αναφέρει στα εισαγωγικά του εγγράφου «έχοντας υπόψιν», μεταξύ άλλων και «την τροποποίηση… των εγκρίσεων σκοπιμότητας ως προς την επέκταση των Κέντρων Ημέρας των ΑΜΚΕ ΕΠΑΨΥ, ΠΕΨΑΕΕ….». Επίσημο έγγραφο με τελίτσες!!!…. Σε κάθε περίπτωση, αυτό σημαίνει ότι, καθ΄ οδόν, μπορεί ν΄ ανακαλύψουμε και άλλες εταιρείες που υπονοούνται από τις τελίτσες και θα συμπληρώνονται αν και όταν προκύψει.

Πρόκειται, όμως, και για κάτι άλλο: μιλάμε εδώ για προγράμματα που συγχρηματοδοτεί το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο. Η ΕΕ, δηλαδή, που είναι στα πάντα αυστηρή και ανελέητη, έχοντας γονατίσει, με τα μέτρα που επιβάλει, ολόκληρο το λαό – και όχι μόνο στην Ελλάδα. Εδώ μοιάζει πολύ «χαλαρή», όσον αφορά τις αλλαγές των «λέξεων» στα προγράμματα που εγκρίνει για ιδιώτες.  Αρα, οι όποιες αλλαγές και η όποια έγκριση για υποκατάσταση των λειτουργιών ΚΨΥ από «ενισχυμένα» ή «εκτεταμένα» ΚΗ, στην πορεία της επισημοποίησης, σε λίγο, της ιδιωτικοποίησης και της Κοινοτικής Ψυχικής Υγείας, είναι μια πολιτική της ΕΕ που επιβάλλεται σ΄ αυτή τη χώρα μέσα από ένα πλέγμα διαπλοκής ιδιωτών «μη κερδοσκόπων» και ιδιωτών ανοιχτά κερδοσκόπων, κλινικαρχών κλπ (αρκεί να δει κανείς τους «παίκτες» που προορίζουν για έλεγχο του παιχνιδιού στον 5^ο ΤΟΨΥ).

Το πεδίο που επιφυλάσσεται για το μέλλον της ψυχικής υγείας μεταβάλλεται με ταχείς ρυθμούς και είναι αυτό της αγοράς. Αυτό σηματοδοτούν οι λογιστικές παράμετροι της task force που ανακοίνωσε η Σκοπούλη για την κοστολόγηση των Κινητών Μονάδων και των Κέντρων Ημέρας (κάτι που σύντομα θα επεκταθεί και στον δημόσιο τομέα).

Είναι το γήπεδο της αγοράς στο οποίο δημιουργούνται οι όροι να γίνεται πάντα το παιχνίδι, όπου εργαζόμενοι και χρήστες των υπηρεσιών θα είμαστε πάντα «εκτός έδρας», εκτός δικαιωμάτων, εκτός ζωής.

Τότε δεν θα έχουν πια την ανάγκη να βάζουν την διαφημιστική λεξούλα σ΄ αυτά τα προγράμματα «η προσφορά των υπηρεσιών είναι δωρεάν».

Οσο πιο γρήγορα το κατανοήσουμε, όσο πιο γρήγορα καταλάβουμε «με ποιούς πρέπει να πάμε» και «ποιούς ν΄ αφήσουμε», τόσο και στον δημόσιο, όσο και στον ιδιωτικό «μη κερδοσκοπικό» (ή και κερδοσκοπικό) τομέα, τόσο το καλλίτερο.

 

 

 psyspirosi.gr

 

8/6/2013