https://athens.indymedia.org/post/1604149/
από α/α
02/04/2020 7:31 μμ.
“… Περπατάμε…
Κι αν τα όνειρά μας είναι μια χίμαιρα;
Κι αν οι αγώνες μας είναι άχρηστοι και μάταιοι;
Κι αν η ανανέωση της ανθρωπότητας είναι αδύνατο να επιτευχθεί;
Α,όχι. Θα περπατήσουμε παρ’όλα αυτά.
Για την αξιοπρέπειά μας.
Για την αγάπη των ιδανικών μας.
Για την λευτεριά του πνεύματός μας.
Για το πάθος του μυαλού μας.
Για την αναγκαιότητα της ζωής μας…”
Ξημερώματα Δευτέρας 9/3/2020, 20-25 μπάτσοι της κρατικής ασφάλειας με περικυκλώνουν καθώς αποχωρώ με τη μηχανή μου από φιλικό σπίτι, δηλώνοντας μου πως δήθεν πρόκειται για μια απλή προσαγωγή. Οδηγούμαι σε ένα δωμάτιο στον 6ο όροφο της ΓΑΔΑ όπου ουσιαστικά αρχίζει η άτυπη 8ωρη απαγωγή μου. Για περίπου 8 ώρες μου αρνείται η πρόσβαση σε φαγητό-νερό και σε τηλεφωνική κλήση επικοινωνίας με δικηγόρο, ενώ μου επαναλαμβάνουν συνεχώς πως πρόκειται για προσαγωγή. Σε συνδυασμό με τις προσπάθειες τους να μείνω άυπνος και με την άρνησή τους να μου εξηγηθεί ο λόγος για τον οποίο βρίσκομαι εκεί, αντιλαμβάνομαι πως σκοπός είναι η κόπωση και το “σπάσιμο” ώστε με ταχείς διαδικασίες το μεσημέρι να βρεθώ σε κατάσταση πανικού. Οι διαδικασίες αυτές παίρνουν σάρκα και οστά, καθώς μετά τις 12 το μεσημέρι( βρίσκομαι στη ΓΑΔΑ απ τις 3.30 πμ) μου ανακοινώνονται κατηγορίες για συμμετοχή ε μια υποτιθέμενη τρομοκρατική οργάνωση με το όνομα “σύντροφοι-συντρόφισσες”, ενώ κατευθείαν οδηγούμαι σπίτι μου όπου μπάτσοι της κρατικής ασφάλειας και της ΔΕΕ με παρουσία εισαγγελέα ξεκινούν την “έρευνα”. Να σημειωθεί πως απ’την πρώτη στιγμή αρνούμαι όλες τις κατηγορίες, ενώ η σιγουριά της κρατικής ασφάλειας πως στο σπίτι μου κρύβω όπλα, καταλήγει σε φιάσκο και οι “ερευνητές” αρνούμενοι να δεχτούν τη δήλωσή μου πως στο σπίτι μου θα βρουν μόνο πολιτικό υλικό, διαλύουν όλα τα δωμάτια του σπιτιού. Ουσιαστικά τα “στοιχεία” τα οποία παρουσιάζονται ως σοβαρές ενδείξεις στη δικογραφία είναι δεκάδες έντυπα και δύο βιβλία πολιτικού περιεχομένου. Όταν φτάνω πίσω στη ΓΑΔΑ πληροφορούμαι την εισβολή στα σπίτια ακόμα δυο συντρόφων και μιας συντρόφισσας με πρόσχημα την έρευνα για σχέσεις τους με εμένα. Έτσι αρχίζει να ξετυλίγεται το κουβάρι μιας τραγελαφικής δίωξης, δημιουργημένης εξ’ολοκλήρου από ανώτατους κύκλους της κρατικής ασφάλειας.
Την Τρίτη οδηγούμαι στον ανακριτή όπου παίρνω προθεσμία για να παραβρεθώ το Σάββατο, ενώ ανακοινώνεται η επέκταση των κατηγοριών και στους 2 συντρόφους και την συντρόφισσα, για συγκρότηση και ένταξη σε τρομοκρατική οργάνωση καθώς και για 54 επιθέσεις από το 2016 μέχρι σήμερα. Από τη δικογραφία μαθαίνω πως η αφορμή για τη δίωξή μου άρα και για τη δίωξη των υπόλοιπων τριών είναι η οπτική αναγνώρισή μου από δύο μπάτσους σε βίντεο,για επίθεση στο ίδρυμα Μητσοτάκη στις 6/1 και 3/1 όπου δήθεν πραγματοποιούσα κατόπτευση του χώρου. Το τραγικό της όλης υπόθεσης είναι πως στις 6/1 βρισκόμουν σε φιλικό μου σπίτι χιλιόμετρα μακριά, ενώ στις 3/1 εργαζόμουν. Φυσικά αυτό ήταν γνωστό στην κρατική ασφάλεια λόγω της εξάμηνης παρακολούθησης μου, των δεκάδων φωτογραφήσεων μου κάτω απ’το σπίτι μου, που καθιστά εμφανές την πολύμηνη προσπάθειά τους να στήσουν μια τεράστια δικογραφία. Έτσι, δεν κάνουν καν τον κόπο να αναλύσουν το βίντεο αυτό στα δικά τους εργαστήρια(!!), βασίζοντας την δικογραφία σε μια δήθεν οπτική αναγνώριση και ταυτίζοντάς εμένα με έναν άνθρωπο τουλάχιστον 30(!!) πόντους κοντύτερο. Το Σάββατο περνάω από ανακριτή όπου μου ανακοινώνονται περιοριστικοί όροι ( μετεγκατάστασή μου σε άλλη πόλη, απαγόρευση οποιασδήποτε επικοινωνίας και επαφής με τους υπόλοιπους τρεις φίλους και συντρόφους, απαγόρευση εισόδου στην περιοχή των Εξαρχείων, απαγόρευση εξόδου απ’τη χώρα, παρόν 3 φορές το μήνα σε ΑΤ).
Το γελοίο της όλης υπόθεσης είναι ταυτόχρονα τραγικό και εκνευριστικό. Προφανώς, γνωρίζω την μανία του κράτους να στοχοποιεί αναρχικούς, φορτώνοντας τους τεράστιες κατηγορίες σε μια προσπάθεια ψυχικής και οικονομικής τους διάλυσης. Τη συγκεκριμένη περίπτωση δημιουργήθηκε μια δικογραφία με σκοπό την κοινωνική, ψυχική,οικονομική μου εξόντωση χωρίς κανένα απολύτως στοιχείο, προχωρώντας ακόμα και στη δίωξη φίλων μου με μόνο στοιχείο τις φιλικές και συντροφικές μας σχέσεις.
Μέσω της δίωξής μου αυτής, σκοπός δεν είναι απλά η στοχοποίηση τεσσάρων αναρχικών. Η ουσία αυτής της δίωξης είναι η ποινικοποίηση των αξιών της συντροφικότητας και της αλληλεγγύης. Είναι αρκετό πλέον για το κράτος η έννοια του συντρόφου και της συντρόφισσας να μεταφράζεται σε χρόνια εγκλεισμού. Όροι και έννοιες με ιστορική πολιτική σημασία για τα αναρχικά/αντιεξουσιαστικά κινήματα, όροι που έχουν γίνει προσφωνήσεις για ένα τεράστιο εύρος ακόμη και του αστικού πολιτικού φάσματος, η οικειοποίηση αυτών να σημαίνει πλέον στοχοποίηση, παρακολούθηση, φυλάκιση. Η συντροφικότητα όμως, δεν είναι απλά μια προσφώνηση που ποινικοποιείται ηθικά και πολιτικά, ανάλογα με τις ορέξεις της κρατικής ασφάλειας. Αξίες σαν αυτή, διαπερνούν τον χώρο και το χρόνο, συνδέοντας το παρελθόν με το παρόν, έως το μέλλον που δεν ζήσαμε. Συνδέουν ανθρώπους από όλα τα μήκη και πλάτη της γης που οργανώνονται και εναντιώνονται στην καταπίεση των ζωών μας. Για αυτούς τους λόγους λοιπόν δεν μπορούν να ποινικοποιηθούν.
Είναι ξεκάθαρο, πως η δίωξη μου είναι πολιτική και ως αναρχικός την αντιλαμβάνομαι ως τέτοια. Δύναμή μου η αμέριστη αλληλεγγύη από διαφορετικά κομμάτια του αναρχικού και ευρύτερου κινήματος, που σαν μια γροθιά επέβαλαν και ολοκλήρωσαν πολιτικά την έννοια της συντροφικότητας.
ΔΕ ΛΥΓΙΖΟΥΜΕ,ΠΡΟΧΩΡΑΜΕ
ΔΥΝΑΜΗ ΜΑΣ Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ