https://proletconnect.blogspot.com/2022/02/blog-post_9.html?m=1&fbclid=IwAR3EBRf4Lj-KEGSTTUIbPIorkYBMvRn2sfW_8_3vdohIIQKZQHkgKCaMI1k
Τετάρτη 9 Φεβρουαρίου 2022
Δολοφονία στο βωμό του κέρδους
«Θρήνος για τον 38χρονο που χάθηκε σε τροχαίο»… «Οδύνη για τον θάνατο του 38χρονου σε τροχαίο»… «θανατηφόρο τροχαίο στο Αμάρι Ρεθύμνου, όπου έχασε τη ζωή του ο 38χρονος»…
Κάπως έτσι είναι διαμορφωμένοι οι τίτλοι ειδήσεων, που προέρχονται κυρίως από τοπικά ΜΜΕ και ΜΚΔ της Κρήτης, γιατί έτσι πρέπει να διαμορφωθεί και η κοινή γνώμη: «κάποιος άτυχος, κάποιο τροχαίο» και από κει παν και οι άλλοι…
Ποιο είναι όμως το πραγματικό περιστατικό; Στις 21 Μάη του 2020 έχασε τη ζωή του στο Ρέθυμνο ο 38χρονος Μανώλης Αφράτης, εργαζόμενος στην εταιρεία «Γαλακτοκομική Αμαρίου Α.Ε.» (με αφεντικό τον Μανουκαράκη, γνωστό επιχειρηματία της περιοχής), κατά τη διάρκεια της εργασίας του, ενώ έκανε διανομές με το φορτηγό «ψυγείο» της εταιρείας. Το φορτηγό εξετράπη της πορείας του και ανατράπηκε.
Ο Μανώλης Αφράτης είναι ακόμα ένα θύμα της ταξικής εκμετάλλευσης που έχυσε το αίμα του, στην προσπάθειά του να βγάλει το μεροκάματο. Όσα μαγειρέματα και να στήσει η εργοδοσία με τους μηχανισμούς της, για να κουκουλώσει την υπόθεση, αυτή θα είναι η μοναδική αλήθεια και πρέπει να βγει μπροστά.
«Δεν είναι ατυχήματα είναι δολοφονίες των αφεντικών». Η οργανωμένη εργατική τάξη, τα σωματεία, τα συνδικάτα, με αυτό το σύνθημα παλεύουν να σπάσει αυτό που το κεφάλαιο πλασάρει ως φυσικό φαινόμενο. Δηλαδή το αίμα της εργατικής τάξης και των εργαζομένων να χύνεται για την κερδοφορία τους. Όσο για κάποιους δήθεν ευαισθητοποιημένους και οπαδούς του «καλού καπιταλισμού» που το «δολοφονίες» τους πέφτει βαρύ, το παράδειγμα του Μανώλη, όπως και τόσα άλλα (και πόσα δεν έχουν βγει καν στη δημοσιότητα) έρχεται ως απόδειξη πως η λέξη από μόνη της και «λίγα λέει».
Δεν χρειάζεται κανένας να είναι νομικός, πραγματογνώμονας, μηχανικός για να καταλάβει πως το σάπιο, από κάθε άποψη, φορτηγό που δόθηκε στον εργαζόμενο για να βγάλει τη δουλειά την συγκεκριμένη μέρα προμήνυε αυτό που τελικά συνέβη και μόνο «ατύχημα» δεν ήταν. Όπως τυχαίο δεν είναι πως δύο μήνες πριν, στις 19/3/20, στην ίδια εταιρεία, συνάδελφος του Μανώλη στάθηκε όντως πιο τυχερός σε παρόμοιο περιστατικό τουμπαρίσματος φορτηγού. Πέρα από τις φωτογραφίες που υπάρχουν από το σάπιο – φονικό φορτηγό, που δόθηκε από την εταιρεία στον Μανώλη, κάθε εργαζόμενος/η έχει την εμπειρία για τους τρόπους που οι εργοδότες ρίχνουν το κόστος βάζοντας τους μισθωτούς να παίζουν κορώνα – γράμματα τις ζωές τους.
Για τους μηχανισμούς του κεφαλαίου που στην προκειμένη αντικατοπτρίζονται στον επιχειρηματία Μανουκαράκη:
Για αρχή, ο διορισμένος από το ΑΤ Αμαρίου πραγματογνώμονας στην έκθεσή του γράφει ούτε λίγο, ούτε πολύ πως καμιά ευθύνη δεν έχει η εργοδοσία, αλλά… ο ίδιος ο εργαζόμενος! Έπρεπε με έξοδα της οικογένειας να βγουν εκθέσεις από ιδιώτες για να τονιστεί το έγκλημα, αλλά και πάλι… όταν η υπόθεση πέρασε από τον εισαγγελέα, χωρίς να λάβει υπόψη τον ισχυρισμό του τεχνικού συμβούλου της οικογένειας του Μανώλη, με ψευτονομικίστικες υπεκφυγές, την έστειλε στο… αρχείο. Δεν βρέθηκε, λέει, στην καταγγελία κάτι μεμπτό που θα μπορούσε η εταιρεία να είναι ένοχη!
Η απεύθυνση των οικείων του για την υπόθεση στο ΣΕΠΕ της περιοχής πήρε ως απάντηση πως παρά το ότι είναι εργατικό «ατύχημα» πρέπει η υπόθεση να πάει στην τροχαία… Όσο για την καταγραφή και δημοσιοποίηση του γεγονότος, αναφέραμε ήδη τον τρόπο που παρουσιάστηκε και ουσιαστικά κουκουλώθηκε από ΜΜΕ και ΜΚΔ.
Οι τακτικές του κεφαλαίου είναι γνωστές στην εργατική τάξη: θα πουν για το καλό κλίμα που επικρατεί στην εταιρεία, πως είμαστε όλοι μια οικογένεια, θα πουν πως η μισθωτή σχέση δεν είναι εκμετάλλευση αλλά… δούναι και λαβείν. Θα παριστάνουν τους ανθρωπιστές, θα κάνουν δωρεές με μια στάλα από την κλεμμένη υπεραξία των «συνεργατών» τους (!) και πάει λέγοντας…
Έτσι πλασάρει και η «Γαλακτοκομική Αμαρίου» το δήθεν οικογενειακό κλίμα που επικρατεί στο εσωτερικό της – αυτό βγαίνει προς τα έξω θα πούμε εμείς – και διατυμπανίζει πως εξεπλάγην από την δικαίωση που ψάχνει η οικογένεια του Μανώλη έναντι της εταιρείας.
Παρακάτω, χωρίς να σχολιάσουμε κάτι παραπάνω, παραθέτουμε μια «αγαθοεργία» της εταιρείας στο όνομα του νεκρού εργαζομένου. Διαβάζουμε στα Ρεθυμνιώτικα Νέα στις 2/7/2020:
«Η Ιερά Μητρόπολη Λάμπης, Συβρίτου και Σφακίων, ευχαριστεί θερμά την εταιρία ΓΑΛΑΚΤΟΚΟΜΙΚΗ ΑΜΑΡΙΟΥ Α.Ε. για την προσφορά της σε γαλακτοκομικά προϊόντα για τις δύο επισιτιστικές δομές που διατηρεί, εις ανάπαυσιν της ψυχής του μακάριστου ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΑΦΡΑΤΗ που πρόσφατα και πρόωρα έχασε την ζωή του.
Η Ιερά Μητρόπολη εύχεται για την ανάπαυση της ψυχής του μακαρίστου Εμμανουήλ και παράλληλα επικαλείται πλούσια την χάρη του θεού προς τα στελέχη και τους εργαζόμενους της εταιρείας, ώστε να συνεχίσουν το έργο τους».
Τα αφεντικά έχουν τους μηχανισμούς τους και την τρομοκρατία, η εργατική τάξη έχει για όπλο την ενότητα, την ταξική αλληλεγγύη και με αυτά πρέπει να πορευτεί ακόμα μια φορά. Η μάχη που δίνει η οικογένεια του Μανώλη για την ηθική δικαίωση είναι μια μάχη όλης της εργατικής τάξης που ρίχνεται στο μεροκάματο ως εμπόρευμα για την κερδοφορία των αφεντικών.
Εμείς θα συνεχίσουμε να βροντοφωνάζουμε:
Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας
Όχι άλλο αίμα εργατών για τα κέρδη των αφεντικών
Αυτό που παράγει ο καπιταλισμός είναι ο θάνατος