Θ.Χατζηαγγέλου|Κάποιες σημειώσεις μέσα από τα μονοπάτια της αντίστασης
https://athens.indymedia.org/post/1623319/
23/01/2023 2:03 μμ.
Μία πρώτη τοποθέτηση του αιχμάλωτου μέλους της Οργάνωσης Αναρχική Δράση Θάνου Χατζηαγγέλου για την απεργία πείνας και δίψας που διεξήγαγε από 19/12, ως απάντηση στην μεταγωγή-απαγωγή του από τις φυλακές Κορυδαλλού στις φυλακές Νιγρίτας.
Προσπαθώντας μέρα τη μέρα να ανακτήσω τη ψυχική και πολιτική μου συγκρότηση, η πιο ειλικρινής παραδοχή που μπορώ να κάνω είναι πως αδυνατώ να αποτιμήσω το σύνολο αυτής της διαδρομής που χάραξε η λευκή απεργία του προηγούμενου διαστήματος. Η ομηρία σε ένα καθεστώς αποστειρωμένης απομόνωσης μου στέρησε το συντριπτικό σύνολο της εξέλιξης του ίδιου μου του αγώνα. Σε πρώτο χρόνο θεωρώ από τη μεριά μου αναγκαίο να καταθέσω τις παρακάτω σημειώσεις:
- Γνωρίζω πως η έναρξη της λευκής απεργίας ήταν κάτι ξαφνικό και χρονικά προσδιορισμένο σε μια δύσκολη συγκυρία, όμως πολλές φορές οι επιλογές μας στρατηγικά κρίνονται από την ίδια την εξέλιξη των γεγονότων. Έτσι θεώρησα πιο στοχευμένο μια οξεία και άμεση απάντηση απέναντι σε μια έκτακτη μεταγωγή με όρους απαγωγής.
- Καθ’ όλη τη διάρκεια της απεργίας παραβιάζονταν οποιαδήποτε πρωτόκολλα και κεκτημένα. Μεταγωγές και κράτηση για ώρες στο Γενικό Νοσοκομείο Σερρών για μετρήσεις με χειροπέδες ακόμα και μέσα σε κελί, άρση οποιουδήποτε ιατρικού ή νομικού απορρήτου καθώς κάθε επίσκεψη γιατρού ή συνηγόρου πραγματοποιούνταν παρουσία της φρουράς, ρητή απαγόρευση οποιασδήποτε επικοινωνίας και επαφής με τον έξω κόσμο ή την επικαιρότητα ήταν το σύνολο των συνθηκών που οικοδομούσαν ένα απομονωτικό περιβάλλον στο λευκό πανοπτικόν.
- Ιθύνοντα ρόλο στη βασανιστική εξέλιξη της απεργίας, πέραν της κυβερνητικής ολιγωρίας και αδιαφορίας, κατείχαν ακόμη δύο πρόσωπα, ο διευθυντής του κάτεργου της Νιγρίτας – λογιστής Οικονόμου και η βασανίστρια εισαγγελέας Στυλιανή Γιαϊλόγλου. Ο λογιστής γνωρίζοντας τι σημαίνει θάνατος απεργού μέσα στη φυλακή του διέταξε την απομόνωσή μου μέσα στο νοσοκομείο αφού πρώτα είχε την χυδαιότητα να μου προτείνει να σταματήσω την απεργία αν θέλω να μου δοθούν κάποια προσωπικά αντικείμενα που μου έφερε ο συνήγορος μου. Προφανώς σε αυτή τη ζωή για έναν λογιστή όλα ξεπουλιούνται και εξαγοράζονται. Η δε βασανίστρια Σ. Γιαϊλόγλου οικοδόμησε μια απομονωτική συνθήκη διάχυτης τρομοκρατίας στο πρόσωπο οποιουδήποτε συντάσσονταν στο δίκαιο της βούλησης μου: «προφορική» εντολή κράτησης στο νοσοκομείο, διαταγή καθήλωσης και αναγκαστικής σίτισης, απειλές για πειθαρχικά στην ιατρική κοινότητα με βάση την άρνηση εκτέλεσης των διαταγών, όλα κάτω απ’ το μανδύα του κατ’ επειγόντως, καθώς οι εντολές συνοδεύονταν μόνιμα από την έκφραση «σήμερα πρέπει να τελειώνει».
- Αυτή η διαδρομή ξεκίνησε έχοντας μια γενική και αυθαίρετη εντύπωση για τις αντοχές του οργανισμού μου. Το πρώτο διάστημα της απεργίας είχα επιλέξει να ενυδατώνομαι εξωτερικά (συχνά μπάνια, πλύσεις προσώπου, κτλ), πράγμα που συνέβαλε σε καταπραϋντικούς λόγους καθώς η πτωτική τάση των μετρήσεων μου δεν μεταβαλλόταν. Παρόλα αυτά ανά διαστήματα οι δείκτες μου μεταβάλλονταν από το ψυχισμό και τα θυμικά μου επίπεδα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η διαφορά 10 μονάδων στο ζάχαρο μέσα σε πέντε λεπτά έπειτα από ένα περιστατικό έντασης μέσα στη Νιγρίτα. Υπερασπιζόμενος πάντα την ειλικρίνεια και την ευθύτητα που οφείλει να διέπει τους αγώνες θα ήθελα να απολογηθώ για την ασυνέπεια μου κατά την πρώτη απόπειρα αναγκαστικής σίτισης. Φανερά καταβεβλημένος και σε κατάσταση σοκ από την άγνοια του τι θα αντιμετωπίσω επέλεξα να ενυδατωθώ με 2-3 γουλιές νερού για να μπορέσω να αντισταθώ σε ότι θα ακολουθούσε. Τις τελευταίες μέρες οι δυνάμεις μου και οι αντοχές μου πλέον με είχαν εγκαταλείψει, γεγονός στο οποίο συνέβαλε και η εμφάνιση ενός αποστήματος στην παρωτίδα με κίνδυνο να οδηγηθεί στον εγκέφαλο. Το οίδημα που είχε δημιουργηθεί μου προξενούσε μια μόνιμη ημικρανία και πλήρη καταβολή εγκαταλείποντας πλέον κάθε προσπάθεια και θετική προσδοκία.
- Η ανακοίνωση της μεταφοράς μου στο Νοσοκομείο Κρατουμένων Κορυδαλλού οδήγησε ως συμβατική λύση στην άρση της απεργίας δίψας με τις συνακόλουθες ιατρικές παρεμβάσεις και η σίτιση μου ξεκίνησε έπειτα απ’ την μεταγωγή μου στην ειδική πτέρυγα, μια ακόμη διαδικασία ψυχικής και σωματικής φθοράς καθώς πέραν του ότι καθυστέρησε για πάνω από μια βδομάδα, πραγματοποιήθηκε με όρους ειδικής μεταγωγής και όχι διακομιδής απεργού πείνας.
- Σε όλη αυτή τη διαδρομή υπήρχαν άνθρωποι που τίμησαν την ιδιότητα τους κάνοντας υπερβάσεις. Το σύνολο της ιατρικής κοινότητας του Γενικού Νοσοκομείου Σερρών μηδενός εξαιρουμένου, στάθηκε με αποφασιστικότητα στο πλευρό μου ακυρώνοντας στην πράξη τη διάχυτη τρομοκρατία και τον φόβο που έσπερνε η βασανίστρια Σ. Γιαϊλόγλου. Τρανταχτό παράδειγμα η κατάθεση της παραίτησης του διευθυντή κυρίου Θεοφίλου Καλλινικίδη μπροστά στις απειλές για πειθαρχικά προς μη συμμόρφωση για την εντολή καθήλωσης. Ένα ευχαριστώ προς το σύνολο της ιατρικής κοινότητας και της Ένωσης Νοσοκομειακών Ιατρών Σερρών στέκει φτωχό για να περιγράψει την εκτίμηση και τον σεβασμό μου. Από την άλλη ένα σύνολο θεατρίνων προχωρούσε σε προεκλογικά παρασκηνιακά παιχνίδια, εφετζίδικες κινήσεις εντυπωσιασμού ακόμη και κατάπτυστες δηλώσεις πολιτικής δειλίας από το συγγενικό μου περιβάλλον, που ακύρωναν την διαδρομή μου οδηγώντας την πολιτική του θανάτου στο θάνατο της πολιτικής. Το μόνο που έχω να πω είναι πως σε αυτή τη ζωή πορευόμαστε με τις ευθύνες για όσα είμαστε, πόσο μάλλον για όσα θα θέλαμε αλλά δεν θα γίνουμε ποτέ. Έτσι κι αλλιώς στη ρωμαϊκή αρένα υπήρχε πάντα ένας μονομάχος και εκατοντάδες επικριτικοί και δειλοί θεατές.
- Δίχως να έχω πλήρη και λεπτομερή αντίληψη, γνωρίζω πως στο πλευρό μου συντάχθηκε ένα σημαντικό κομμάτι αλληλέγγυου κόσμου, εντός και εκτός των τειχών, αναγνωρίζοντας ένα κομμάτι του εαυτού τους μέσα στον αγώνα μου. Η πολυμορφικότητα της αλληλεγγύης δίνει πνοή, ζωντάνια και κίνηση στους αγώνες μας δείχνοντας στην πράξη πως είμαστε δύο κόσμοι σε σύγκρουση. Κι αν κάθε ενέργεια ξεχωριστά μου έδινε και έναν ακόμη λόγο για να συνεχίσω, η πρωτοβουλία των συντροφισσών και των συντρόφων να ανακαταλάβουν την Terra Incognita, ήταν η στιγμή που η καρδιά μου έσπασε την απομόνωση για να ταξιδέψω έστω και ακόμη μία φορά στα πιο γνώριμα πολιτικά και συναισθηματικά μονοπάτια της ζωής μου.
Η σημερινή συνθήκη με βρίσκει σε ένα μεταβατικό στάδιο και όχι στο τέλος αυτής της πορείας. Δεν είμαι σε θέση να μιλήσω με όρους νίκης και ήττας παρότι πιστεύω πως ήταν μια ακόμη μικρή προσπάθεια αντίστασης στην αυταρχικότητα της τυραννίας που αντιμετωπίζει τους κρατούμενους σαν κουρελόπανα. Οι αγώνες εντός των τειχών πόσο μάλλον το έσχατο εργαλείο αντίστασης της απεργίας έχουν την δική τους ξεχωριστή σημασία και αναφορά. Δεν ανταγωνίζονται ο ένας τον άλλον παρά συμπληρώνουν την ακολουθία αναχωμάτων αντίστασης στα καθεστώτα αιχμαλωσίας. Στέκουν ο ένας σαν φυσική συνέχεια του άλλου για να εμπνεύσουν και να τροφοδοτήσουν εκ νέου το πάθος για την ελευθερία.
Αν όμως μπορώ να μιλήσω για μια νίκη μέσα σε όλη αυτή τη συνθήκη φθοράς, είναι πως ακόμα και με τον πιο ανορθόδοξο τρόπο ακούστηκε η φωνή των κολασμένων. Ακούστηκε πως πίσω από αυτά τα τσιμεντένια τείχη και τα κάγκελα υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που τιμούν το καθήκον τους και αγωνίζονται-αντιστέκονται-ανασαίνουν ενάντια στην αυταρχικότητα, την υποτίμηση και την απαξία της έγκλειστης ζωής.
Με το βλέμμα στο μέλλον των αντιστάσεων παίρνω μία βαθιά ανάσα για όσα έρχονται.
Τίποτα δε τελείωσε όλα συνεχίζονται.
Θάνος Χατζηαγγέλου, αιχμάλωτο μέλος της Οργάνωσης Αναρχική Δράση
Ειδική Πτέρυγα, Νοσοκομείο Κρατουμένων Κορυδαλλού
23/01/2023