https://avantgarde2009.wordpress.com/2024/01/17/ksana-gia-tous-filous-tou-apartheid/
17/01/2024 · by kseeath · in Πολιτική. ·
Αθήνα, 17.01.2024
ΚΕΔ – avantgarde
Εισαγωγή
Πριν από λίγες ημέρες, η συνέλευση Solidarity with Migrants δημοσίευσε ένα κείμενο απάντηση προς την ΚΕΔ-Avantgarde, το οποίο γράφτηκε με αφορμή ένα προηγούμενο δικό μας κείμενο κριτικής προς μία εκδήλωση που αφορούσε το Ιράν. Πρόκειται για μία απόπειρα κριτικής στις θέσεις μας, η οποία βασίζεται εν πολλοίς σε ψευδή στοιχεία και έχει συκοφαντικό χαρακτήρα1. Στη προσπάθεια της Solidarity να απαντήσει στη κριτική, μας αποδίδουν μάλιστα λόγια που δεν είναι δικά μας, σκιαγραφώντας έναν αχυράνθρωπο στη θέση των απόψεων μας. Αλλά ας μιλήσουμε επί του περιεχομένου:
Είναι η γεωπολιτική ταξική πάλη;
Τι περίεργα και απόμακρα φαντάζουν αυτά τα πράγματα, οι γεωπολιτικοί ανταγωνισμοί. Γιατί να ασχολούμαστε με όλα αυτά; Ο εχθρός είναι εδώ να τος. Τα δύο κράτη τσακώνονται μεταξύ τους για την εξουσία, και τα θύματα είναι πάντα ο κοσμάκης. Τόσο απλά είναι τα πράγματα.
Μακάρι να ήταν τόσο απλά. Έλα μου όμως που δεν είναι. Ξεχάσαμε το 15’, τότε που η αστική τάξη απειλούσε ότι σε περίπτωση αποσταθεροποίησης της Ελλάδας, μπορεί να γινόταν και κάποιο πραξικόπημα; Ποιος θα εγγυόταν μία τέτοια κίνηση, αν όχι ο παγκόσμιος αστυνόμος, το ΝΑΤΟ; Τα τελευταία 30 χρόνια και βάλε ολόκληρη η υφήλιος τρομοκρατείται από απειλές δυτικών πραξικοπημάτων και εισβολών. Ή για να το θέσουμε με παραδείγματα, τι ήταν η ανατροπή του Ιράκ, της Λιβύης, της Γιουγκοσλαβίας, τα πραξικοπήματα στη Συρία, η εισβολή των ΗΠΑ στο Αφγανιστάν κλπ;
Στην πραγματικότητα όλα αυτά είναι ταξική πάλη. Δεν ζούμε πλέον στο 18ο αιώνα. Ακόμα και τότε η ταξική πάλη δεν ασκούταν ως άθροισμα των επιμέρους αντιθέσεων μεταξύ αφεντικού και εργάτη2. Με άλλα λόγια, η ταξική πάλη ασκείται μέσα από το εποικοδόμημα, το σύνολο των πολιτικών και στρατιωτικών θεσμών, το οποίο φροντίζει να «κλαδέψει» τις ταξικές -και άλλες- παρενοχλήσεις. Το αστικό κράτος, με το αποκλειστικό προνόμιο της άσκησης της βίας, επιβάλλεται «εποπτικά» ενάντια στα εκμεταλλευόμενα κομμάτια της κοινωνίας στο όνομα της υπεράσπισης της «τάξης και της κοινωνικής ειρήνης» , δηλαδή ως μηχανισμός εγγύησης της σταθερότητας του καπιταλισμού στο επίπεδο μιας χώρας.
Στο παγκόσμιο επίπεδο ο μηχανισμός εγγύησης της καπιταλιστικής σταθερότητας δεν είναι άλλος από την Pax Americana. Με την ήττα του άξονα στο Β’ΠΠ, τα ξεχωριστά ιμπεριαλιστικά κράτη συγκρότησαν μία νέα δυτική συμμαχία εναντίον της ΕΣΣΔ και του υπόλοιπου αποικισμένου πλανήτη. Το ΝΑΤΟ έγινε ο νέος εγγυητής της στρατιωτικής ακεραιοτητας του ιμπεριαλιστικού συστήματος της Δύσης. Αντίστοιχοι μηχανισμοί οικονομικής και μη συνεργασίας συγκροτήθηκαν μεταξύ των τέως αντιπάλων, διαμορφώνοντας προοδευτικά τις πολυεθνικές επιχειρήσεις που εκμεταλλεύονται σήμερα τον Παγκόσμιο Νότο. Αυτό το σύστημα διέσωσε τα υπολείμματα της αποικιοκρατίας, εγγυήθηκε την ειρήνη στο εσωτερικό της δύσης, ενάντια στους εχθρούς του “ελεύθερου κόσμου”. Έτσι αναλαμβάνοντας το χρέος της παγκόσμιας αστυνόμευσης, ελάφρυνε τις Ευρωπαϊκές δυνάμεις από το βάρο συντήρησης αποικιακών στρατών επιτρέποντας ένα μεγάλο αριθμό δαπανών να μεταφερθεί από τα εξοπλιστικά στο κοινωνικό κράτος. Ταυτόχρονα, κατάφερε να οικοδομήσει ένα σύστημα οικονομικών δολοφόνων, εξασφαλίζοντας τη δράση των δυτικών εταιρειών και τράπεζών που ακριβώς λόγω της Pax Americana μπορούσαν να συνεχίσουν την καταλήστευση του δημοσίου πλούτου και την άντληση υπεραξίας από αυτές τις χώρες.
Στο σήμερα η κατάσταση δεν έχει αλλάξει. Η Δύση εξακολουθεί να είναι η κυρίαρχη στο πλανήτη, επιβάλλοντας τη βούληση της στρατιωτικά, οικονομικά και πολιτικά. Όποιος θέλει να κάνει πολιτική αγνοώντας αυτό το σύστημα και το σύνολο των θεσμών που το αναπαράγουν, είτε δεν έχει καταλάβει που ζει είτε είναι πληρωμένη πένα για να αποπροσανατολίζει από αυτό το στοιχειώδες γεγονός.
Κάθε πληγή στο παγκόσμιο αφεντικό, τον εγγυητή του καπιταλισμού σε παγκόσμιο επίπεδο, είναι άνοιγμα πολιτικών ευκαιριών τόσο για τους λαούς εκτός αυτοκρατορίας όσο και για εμάς. Το να λέει ένας αριστερούλης στη Δύση ότι εμένα δε με απασχολεί η γεωπολιτική σημαίνει ότι παλεύει για τη διαιώνιση του προνομίου του. Της ιμπεριαλιστικής δηλαδή ληστείας από το μπλοκ του για να παίρνει καλύτερα ΕΣΠΑ. Ή μήπως ξεχνάμε ποιοι αναβάθμισαν τον ρόλο των μικρών και μεσαίων αφεντικών; Δεν ήταν η Ευρωπαϊκή Ένωση με τα ΕΣΠΑ και τις λοιπές επιδοτήσεις της; Και για να έχει κοινωνικό συμβόλαιο με την αστική του τάξη, με κοινωνική ειρήνη, συμβιβάζεται ως η αριστερή πτέρυγα του κοινωνικού συμβολαίου αυτού ζητώντας 1400 βασικό και δικαιώματα (το μόνο που ξέρει να κάνει δηλαδή). Αυτές τις συγκλονιστικά καινοτόμες τοποθετήσεις τις ξέρουμε από τον καιρό του Κάουτσκι. Οι ίδιες είναι.
Η Γάζα ευτυχώς ζει στο πραγματικό κόσμο. Και για αυτό το λόγο άνοιξε ένα μέτωπο τώρα που η αυτοκρατορία είναι μπουρδουκλωμένη στην Ουκρανία. Γνωρίζει ότι το απαρτχάιντ δίχως τις αμερικάνικες εγγυήσεις θα διαλυθεί. Ο κοινός αγώνας εναντίον της Δύσης αυτή τη στιγμή νικάει στην Ουκρανία, σμπαραλιάζει τα τανκς των Ισραηλινών στη Γάζα και διώχνει τους αποικιοκράτες από την Μαύρη Ήπειρο. Οι Παλαιστίνιοι δεν θα μπορούσαν να οργανώσουν την επιχείρηση Πλημμύρα Αλ-Ακσά αν δεν είχαν την στήριξη του Ιράν, το οποίο αν και δεν μπορεί να εμπλακεί άμεσα, εξοπλίζει τη Χεζμπολάχ, τους Χούθι και τη Ιρακινή Αντίσταση, αλλά και τις παλαιστινιακές οργανώσεις. Ποιος χορηγεί τα όπλα και τους πυραύλους; Η απάντηση είναι εύκολη: Ρωσία και Κίνα.
Η Solidarity από την άλλη έχει μία διαφορετική εκτίμηση. Θεωρεί ότι ο αγώνας δεν είναι διμέτωπος, αλλά τρι-, τετραμέτωπος. Καμία εμπιστοσύνη, λέει, στα υπόλοιπα κράτη, γιατί και αυτά είναι καπιταλιστικά, ιμπεριαλιστικά, σεξιστικά, συντηρητικά κλπ. Γενικώς τα κράτη είναι η πηγή του κακού. Και σε ένα αποκορύφωμα λεκτικής υπερβολής οδηγείται να παίξει τα ρέστα του λέγοντας ότι και το Ιράν και η Κίνα κάνουν απαρτχάιντ, η Ρωσία κάνει γενοκτονία και πως γενικώς όλοι αυτοί είναι συντηρητικοί. Δεν έχουν διαφωτιστεί ακόμη από τα κείμενα της Solidarity, οι ταλαίπωροι. Ανήκουν δηλαδή σε αυτό το τμήμα της αριστεράς που φαίνεται να ζει σε άλλον πλανήτη. Αναφερόμαστε σε συνθήματα όπως το: «Ο παλαιστινιακός λαός δεν είναι η Χαμάς», «Οι λαοί νικούν με το όπλο στο χέρι», «Οι λαοί δεν έχουν ανάγκη από προστάτες», «έξω όλα τα κράτη», κ.τ.λ.3
Εμείς είμαστε κάπως καχύποπτοι, και σκεφτόμαστε μα καλά, αφού αυτοί λένε ότι είναι με τη Παλαιστίνη, ΤΩΡΑ βρήκαν να τα πουν όλα αυτά; Είναι εντυπωσιακός αυτός ο απότομος πολλαπλασιασμός των απαρτχάιντ, και μάλιστα μόνο προς χώρες αντιπάλους της Δύσης. Και όλο αυτή την στιγμή που το Ισραήλ πραγματοποιεί σε ζωντανή μετάδοση μία πραγματική γενοκτονία. Η λειτουργία αυτού του εγχειρήματος είναι εμφανής, αν το Ισραήλ και οι αντίπαλοι του είναι απαρτχάιντ, τότε κανείς δεν είναι. Έτσι το Ισραήλ μένει στο απυρόβλητο.
Η κριτική στο Ιράν δεν λαμβάνει χώρα σε κάποιο ιστορικό κενό. Επιλέγουν να την κάνουν την ώρα που η Γάζα ισοπεδώνεται και το μόνο ουσιαστικό στήριγμα στον αγώνα τους, το προσφέρει ο Άξονας την Αντίστασης, δηλαδή το Ιράν, η Χεζμπολάχ, οι Χούτι της Υεμένης και οι σιιτικές πολιτοφυλακές του Ιράκ και της Συρίας. Στην ύστατη στιγμή της μάχης δηλαδή, μπαίνουν στο στόχαστρο της κριτικής οι μόνοι που προσφέρουν στους μαχόμενους παλαιστινίους κάθε είδους υλική και μη υποστήριξη. Ανεξαρτήτως της στάσης που έχει ο καθένας απέναντι στο Ιράν, είναι αδιαμφισβήτητο ότι ένα χτύπημα στο Ιράν και τον άξονα της Αντίστασης αυτή τη στιγμή είναι ένα χτύπημα απέναντι στη μαχόμενη Παλαιστίνη.
Είναι εντυπωσιακός αυτός ο «αντικρατισμός», που πιάνει τη Solidarity αυτή τη στιγμή. Και μάλιστα ένας «αντικρατισμός» ενάντια σε κράτη τα οποία αποτελούν ήδη εχθρούς του ελληνικού κράτους και γενικότερα του δυτικού ιμπεριαλισμού. Δηλαδή, ταύτιση με τον «αντικρατισμό» της αυτοκρατορίας αλλά και της ελληνικής αστικής τάξης. Και αναρωτιόμαστε, ποιος ακριβώς υπερασπίζεται αυτή τη στιγμή τη Γάζα; Δεν είναι το κράτος της Χαμάς στη Γάζα, ο στρατός της μαζί με τις υπόλοιπες παλαιστινιακές ένοπλες οργανώσεις; Εφόσον ο αγώνας της Solidarity εναντίον γενικώς των κρατών δεν επιδέχεται αναβολές, είναι αυτή τη στιγμή εναντίον και της Χαμάς στη Γάζα; Αν ήταν η Solidarity στη Γάζα θα συμβούλευε τον κόσμο να πολεμήσει διμέτωπα, εναντίον και του Ισραήλ και της Χαμάς; Στην Ελλάδα με τις πλάτες των δυτικών ΜΜΕ μπορεί κανείς να αραδιάζει τέτοιου είδους δήθεν «διεθνιστικές» αναλύσεις χωρίς συνέπειες. Στη Γάζα θα αντιμετωπιζόταν ως προδότης του αγώνα και της αντιστασης και θα είχε πολύ χειρότερη κατάληξη.
“Όλα τα κράτη κάνουν απαρτχάιντ, άρα κανένα δεν κάνει”
Εμείς θεωρούμε ότι ο σκοπός των δυτικών είναι να ξανακατακτήσουν το πλανήτη. Όπως το σωτήριο έτος 1916, όταν οι ιμπεριαλιστές είχαν αρκετά προβλήματα μεταξύ τους αλλά τουλάχιστον δεν υπήρχε ακόμα ο Κομμουνισμός, οργανωμένος σε κρατική υπόσταση και σε στυλ ταξικού εμφυλίου μέχρι τέλους ενάντια στα αφεντικά του πλανήτη. Το σοκ και τις συνέπειες του 1917 ακόμα δεν το έχουν ξεπεράσει γιατί είχε ως παρεπόμενο να διώξουν τους αποικιοκράτες από μεγάλο τμήμα της υφηλίου, δηλαδή να χάσουν τις φλέβες αποστράγγιξης του πλανήτη. Αυτή η ιστορία έχει αφήσει πίσω της διάφορα κράτη τα οποία στον ένα ή στον άλλο βαθμό δεν θέλουν να γίνουν ένα νέο Ιράκ. Και αυτό είναι ένα απόλυτο μέτρο προοδευτικότητας, ως προς τις δυνάμεις ταξικής βίας που θα έχουν σε ένα τέτοιο σενάριο οι δυτικοί, όταν δηλαδή δεν θα υπάρχει πλέον κανένας ανταγωνιστής.
Αυτά τα κράτη λοιπόν βρίσκονται σε ένα ημιμόνιμο πρεσάρισμα κάθε είδους. Η δύση προσπαθεί να τα κατασυκοφαντήσει και όλως τυχαίως με τις ίδιες κατηγορίες που τους αποδίδει η Solidarity. Καταλαβαίνουμε τα ανταλλάγματα που θα πάρει ένας συστημικός διανοούμενος που πληρώνεται για να βγάλει βρώμες. Η Solidarity λοιπόν από που ενημερώνεται; Για παράδειγμα, υπάρχει παραπομπή στον Darren Byler που είναι συγγραφέας, Καναδός καθηγητής πανεπιστημίου, συχνός αρθρογράφος στο Αμερικανικό “The China Project”, το οποίο όχι μόνο χρηματοδοτείται από Αμερικανικούς κολοσσούς τύπου Microsoft, αλλά διαφημίζεται και στη σελίδα της Αμερικανικής Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς. Επόμενος ο Jerome Doyon, συνεργάτης του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Διεθνών Σχέσεων, όπως γράφει στο CV του και επιμελητής του περιοδικού “ChinaDaily που εκδίδεται από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο. Ο δε Tanner Greer είναι ένα νεοσυντηρητικό πολεμοχαρές γεράκι και o Timothy Grose είναι άλλος ένας Αμερικανός Σινολόγος που γράφει μόνιμα για την Κίνα πιο εμμονικά και από την ΟΑΚΚΕ. Μόνο ένα δυτικό πλυντήριο/στεγνωτήριο θα το έκανε αυτό! Είναι δυνατόν να χρησιμοποιούνται ως πηγές ακαδημαϊκοί επιστρατευμένοι στην αντικινεζική προπαγάνδα των ΗΠΑ; Πρόκειται για μία ανικανότητα στοιχειώδους αξιολόγησης των πηγών ή μήπως για εξοικείωση με τη δυτική προπαγάνδα; Φανταζόμαστε πως αν η Solidarity έγραφε κατά τον Ψυχρό Πόλεμο, νούμερο ένα πηγή της για το “Σοβιετικό απαρτχάιντ” θα ήταν ο Robert Conquest και ο Alexandr Solzhenitsyn.
Για το ρόλο της Solidarity
Το να στέκεσαι απέναντι στην «εθνική» σου πατρίδα στις μέρες μας δεν είναι αρκετό. Είναι αναγκαίο, όμως όχι αρκετό το να χτυπάς τον αντιτουρκισμό, τον ελληνικό εθνικισμό, τους μακεδονομάχους και τους δολοφόνους των μεταναστών. Όμως το ελληνικο κράτος ανθεί χάρις στις συμμαχίες του με τη «διευρυμένη» νατοϊκή πατρίδα που ονομάζεται Δύση. Η Solidarity παρότι είναι ορθώς εναντίον του ελληνικού εθνικισμού, τα τουμπάρει εντελώς ως προς την νατοϊκή πατρίδα αναπαράγοντας όλη τη προπαγάνδα που προσπαθούν να χώσουν τα πολεμοχαρή κοράκια στα αυτιά μας. Κατ’ αναλογία είναι ένθερμοι υποστηρικτές των νατοϊκών «καλλεντερίδηδων» και «μάζηδων». Αυτό τους καθιστά γιαλατζί αντεθνικιστές ή μάλλον αντεθνικιστές για τα ευκολακια -και ομολογουμένως κλασσικά- μέτωπα της ελληνικής αστικής τάξης. Πρόκειται επομένως για μία πολιτική οργάνωση που δεν συγκρούεται με τους πολιτικούς στόχους της διευρυμένης νατοϊκής πατρίδας, της Αυτοκρατορίας, ενώ τις περισσότερες φορές ταυτίζεται με την προπαγάνδα και την εξωτερική πολιτική της.
Για αυτό το λόγο μάλλον δεν ανέφεραν και τίποτα για τα αντιϊμπεριαλιστικα κινήματα – πραξικοπήματα της Αφρικης; Αν στο εδώ και το τώρα μπορούσε να ανεξαρτητοποιηθεί η υπάρχουσα Αφρική από τους νεοαποικιακούς δεσμούς της; Αν τα κράτη της Αφρικής είχαν αυτόνομη νομισματική δυνατότητα; Αν διώχνανε τους Γάλλους; Αν έφευγαν οι βάσεις; Αυτό θα ήταν μια κρατική αντεπανάσταση, ή ένας λυτρωμός από τους δυτικούς που τους έχουν κατσικωθεί στο πλατή; Αντίστοιχα είναι και οι Χούθι ένα αντιδραστικό μόρφωμα απέναντι στο οποίο πρέπει το κίνημα να καλέσει σε διμέτωπο;
Τελικώς που έγκειται το ενδιαφέρον της Solidarity για τους μετανάστες; Μόνο όταν αυτοί είναι θύματα αγαπητές Μητέρες Τερέζες;; Ή έστω ως υποκείμενα αγώνων που υιοθετούν το δυτικό πολιτισμό και τις δικές του ιδεολογικές εκκρεμότητες. Όταν όμως παύουν να ικετεύουν και παίρνουν τη μοίρα στα χέρια τους, καταγγέλλονται σαν κρατιστές. Τι βολικό τελικώς να εξισώνονται όλοι, οι έχοντες κράτος. Και κάπως έτσι δικαιολογείται το μίσος και η ισλαμοφοβία που καλλιεργεί η Δύση εναντίον του μεσανατολίτη που είναι υποκείμενο και πολεμάει πχ ενάντια στα νεοαποικιακά δεσμά της χώρας του. Η κατηγορία ότι όλοι αυτοί είναι απλώς εθνικιστές, δεν αποτελεί κάποιου είδους προοδευτικό αγώνα, αλλά απλώς δήλωση συστράτευσης με την κυρίαρχη γραμμή της αστικής μας τάξης.
Αυτές οι θέσεις δικαιώνουν το όνομα «καλύτεροι φίλοι του απαρτχάιντ». Σε μια χορωδία υπάρχει μία θέση για όλους. Ο ρόλος αυτων των απόψεων δεν είναι να κυκλοφορούν την επίσημη θέση του Ισραήλ. Αυτή μπορούν να την προπαγανδίζουν με άνεση τα καθεστωτικά μίντια. Ο δικός τους ρόλος είναι να εξασφαλίζουν ένα κεντρισμό συμβάλλοντας με αυτόν τον τρόπο στην αποριζοσπαστικοποίησή, τον αποπροσανατολισμό του φιλοπαλαιστινιακού κινήματος, βάζοντας μάλιστα στο στόχαστρο όλους όσους στρέφονται ενάντια στην Pax Americana και τους συμμάχους της. Το κίνημα να βρίζει το Ισραήλ, αλλά παράλληλα να αναμασάει τη προπαγάνδα του Ισραήλ ότι η Χεζμπολλά είναι φασίστες.
Γενικώς η Solidarity φαίνεται να νομίζει ότι βρήκε την λύση ενάντια στα αδιέξοδα του εθνικισμού, τον περιούσιο λαό της, στο πρόσωπο των μεταναστών (των Ρομά και των κουίρ). Γιατί θεωρεί ότι δεν υπάρχει κάτι πιο καταπιεσμένο από αυτούς. Έχουν κάτι πολύ απλό στο νου τους. Το καταπιεσόμετρο δείχνει ποιο υποκείμενο είναι αρκετά αμόλυντο για να ασχοληθούν μαζί του. Και τι πιο καταπιεσμένο, παρά άνθρωποι οι οποίοι δεν έχουν καν χαρτιά, ανεξάρτητη διαβίωση και εργασία; Έτσι κάπως πλάθεται αυτό το φανταστικό δίπολο ανάμεσα στους μετανάστες (+παρόμοιες κατά τη γνώμη τους άλλες μη ορατές υποκειμενικότητες) και τα κράτη. Πηγαίνοντας το συλλογισμό παρακάτω ο εισηγητής διατείνεται ότι θα φτιαχτεί ένα μέτωπο όλων αυτών που εναντιώνονται στα κράτη, βάσει της κοινής εναντίωσης στα κράτη που τους αλλοτριώνουν.
Όλο αυτό το μεταμοντέρνο παραλήρημα συγκροτεί το «κοινωνικό υποκείμενο» της Solidarity, το ποίμνιο της, με την ίδια να αποτελεί τον προφήτη επί της Γης. Την ίδια ώρα που βρίζει τις χώρες προέλευσης του στέκεται με το ρόλο του αλληλέγγυου, επι της ουσίας παίζοντας κρυφτούλι πίσω από το δικό της χριστεπώνυμο πλήθος. Ενώ όμως μασκαρεύεται σαν μια απλή οργάνωση στήριξης των μεταναστών, στην ουσία κάνει πολιτική δουλειά, στήνοντας μάλιστα και μία εκδήλωση για να υποστηρίξει ότι το Ιραν είναι απαρτχάιντ.
Οι SwM επιλέγουν να φορέσουν τα γυαλιά της δυτικής ιδεολογίας για να διαβάσουν την πραγματικότητα, όπως τη διαβάζει και η άρχουσα τάξη. Το Κράτος έχει θέαμα για κάθε είδους καταναλωτή. H Μεταψυχροπολεμική δύση έχει ενσωματώσει ένα κομμάτι της αριστεράς και της αναρχίας στην πολιτική γεωγραφία της και της καλλιεργεί τα αφηγήματα που θα την συστρατεύσουν μαζί της κατά τον Καιρό των Μεγάλων Κρίσεων. Καθήκον μας ως κομμουνιστές δεν είναι να λέμε πράγματα για να είμαστε αρεστοί στον «χώρο», ή να ακολουθούμε γραμμή τύπου “i support the current thing”. Αν δεν συγκρουστουμε με τα ιδεολογήματα της αστικής τάξης, τότε πως θα το κάνουμε στο δρόμο και όταν έρθει η ώρα για το κάτι παραπάνω;
Καθήκον μας είναι η σύγκρουση με την αστική μας τάξη και τις διεθνείς της συμμαχίες με σκοπό να κλονιστεί η εξουσία που λυμαίνεται το πλανήτη. Η παρεισφρηση της κάθε Solidarity στο κίνημα επιδιώκει να στρέψει την προσοχή σε οτιδήποτε άλλο εκτός από τον παγκόσμιο ταξικό αγώνα. Μόνο εντός αυτού του πλαίσιου μπορουν να επιλυθούν και οι επιμέρους, όπως ο αγώνας για την απελευθέρωση της γυναίκας, κλπ.
ΥΓ. Οι SwM στο κείμενο τους κάνουν μία απόπειρα να συνδέσουν την ΚΕΔ με τον αντιφεμινισμό και το αντιλοατκι κίνημα παρά το γεγονός ότι σε Αρθρογραφία αναφέρεται η οπτική της στον αγώνα των λοατκι αλλά και με επιπλέον άρθρα. Ως απόδειξη για τον ισχυρισμό της παρουσιάζει την μετάφραση του άρθρου του Samuel Honeke με τίτλο “Ξεπερνώντας τον γκέι ιμπεριαλισμό”. Όποιος διάβασε αυτό το άρθρο και θεώρησε ότι είναι αντιλοάτκι, μάλλον δεν ξέρει να διαβάζει, ή δεν κατανοεί τι διαβάζει. Το άρθρο αναφέρεται ρητά στην επιβολή του δίπολου στο φύλο από τους Δυτικούς στον τρίτο κόσμο, την ποινικοποίηση της ομοφυλοφιλίας και οτιδήποτε ξέφευγε από την στρέιτ σεξουαλικότητα, ενώ συνάμα αναφέρεται στο ότι χάρτες τύπου “ανεκτικές και μη ανεκτικές λοάτκι χώρες” δεν χρησιμεύουν σε τίποτα παραπάνω από το να χωρίσουν τον κόσμο με άλλο ένα αυθαίρετο κριτήριο το οποίο εργαλειακά θα χρησιμοποιηθεί από ΜΚΟ και κυβερνήσεις για επιβολή οικονομικών κυρώσεων. Που βρήκαν τον συντηρητισμό σε αυτό το κείμενο οι SwM, μάλλον μόνο οι ίδιοι ξέρουν.
1 Δέκα Θέσεις.
2 Και οι δύο ταξικές κατηγορίες ποτέ δεν εμφανίστηκαν στην ιστορία «καθαρές» χωρίς άλλες διαμεσολαβήσεις . Η μελέτη της ταξικής πάλης στο επίπεδο αφεντικού – εργάτη αποτελεί μία συνειδητή αφαίρεση από το σύνολο των κοινωνικών και πολιτικών υπολοίπων σχέσεων εντός των οποίων πραγματώνεται η ταξική αυτή αντιπαράθεση. Για παράδειγμα, υπάρχει ένα σύνολο κανόνων και γενικότερων ρυθμίσεων που αφορούν στην εργατική νομοθεσία, την κοινωνική ασφάλιση, την νομική κατοχύρωση στην ατομική ιδιοκτησία του αφεντικού Όπως και δεκάδων άλλων ρυθμίσεων που αποτυπώνονται με τη μορφή νόμων. Με τη σειρά τους τα πολιτικά κόμματα διαμεσολαβούν συγκεκριμένα ταξικά συμφέροντα Αποτυπώνοντας την Ταξική πάλη και με αυτήν την μορφή, δηλαδή της αντιπαράθεσης μεταξύ κομμάτων. Έπειτα, το κοινοβούλιο ψηφίζει νόμους που από τη μία αντανακλούν έναν συγκεκριμένο ταξικό συσχετισμό και από την άλλη επιδρούν στον ίδιο τον παρόντα ταξικό συσχετισμό. Και τέλος ,το αστικό κράτος με τους μηχανισμούς του είναι εκείνο που θα εγγυηθεί τον καπιταλισμό ως μια ενιαία οντότητα , ως κοινωνικό οικονομικό σχηματισμό.
3 Βλέπε https://avantgarde2009.wordpress.com/2023/10/24/nea-mesh-anatolh-se-ena-neo-kosmo/