https://athens.indymedia.org/event/93111/
από Αλληλέγγυοι/ες στον Ε.Α
Ημέρα/Ώρα: 10/01/2024 στις 12:00
Τοποθεσία: Xαλκίδα / δικαστήρια Χαλκίδας,Ελευθερίου Βενιζέλου 7
«Τα λόγια δεν μπορούν να υποκαταστήσουν τη δράση. Αν αγαπάς την ελευθερία περισσότερο απ’ οτιδήποτε άλλο, τότε θα πρέπει να είσαι έτοιμος ναπαλέψεις για αυτήν αδιάκοπα και ακαταπόνητα και, αν χρειαστεί, να πεθάνεις για αυτήν». Φρανσίσκο Σαμπατέ
Τα καταδικασμένα συντρόφια του Επαναστατικού Αγώνα, η συντρόφισσα Πόλα Ρούπα και ο σ. Νίκος Μαζιώτης που ανέλαβαν περήφανα την πολιτική ευθύνη για τις ενέργειες της αναρχικής ένοπλης οργάνωσης Επαναστατικός Αγώνας από το 2003 μέχρι το 2017 όταν και συνελήφθη η Π. Ρούπα, βρέθηκαν στη φυλακή για την επαναστατική τους δράση παραβιάζοντας τις νόρμες του «κρατικού δικαίου». Με «ξεσκέπαστα πρόσωπα» μπροστά στα «τρομοδικεία» του εχθρού και της δημοκρατίας υπεράσπισαν μία προς μία όλες τις ενέργειες της οργάνωσής τους. Στα πέτρινα χρόνια της αιχμαλωσίας τους παρέμειναν όρθιοι και δυνατοί, ανεπηρέαστοι από την περιρρέουσα πολιτική συγκυρία (μέσα και έξω από τις φυλακές), παρέμειναν και είναι επαναστατημένοι άνθρωποι, είναι συντρόφια που με το βλέμμα στραμμένο στο μέλλον και την επαναστατική προοπτική, υπερασπίζονται ανυποχώρητα το δίκιο του αγώνα για την επανάσταση. Δεν έσκυψαν το κεφάλι παρά τα κατασταλτικά χτυπήματα συνεχίζοντας τον αγώνα τους συνειδητά και κόντρα στην εποχή και τη συγκυρία, γνωρίζοντας ότι θα πληρώσουν το αντίτιμο των επιλογών και της στάσης τους.
Ο σύντροφος Νίκος Μαζιώτης παραμένει αιχμάλωτος στη φυλακή πολύ παραπάνω από την έκτιση της ποινής στην οποία καταδικάστηκε, αλλά δηλώνει κατηγορηματικά:
«ΚΑΜΙΑ ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗ – ΚΑΜΙΑ ΜΕΤΑΝΟΙΑ».
Η συντρόφισσα Πόλα Ρούπα ενώ αποφυλακίστηκε υπό όρους στις 17/11/23, λίγες μέρες αργότερα, στις 28/11, ένας χρήσιμος ηλίθιος και «λαγός»* του λεγόμενου φιλελεύθερου «κράτους δικαίου» ζητά την αναίρεση της αποφυλάκισής της. Ο αντιεισαγγελέας Εφετών Εύβοιας (Χαλκίδας) εισηγείται την κράτησή της ασκώντας έφεση κατά της αποφυλάκισής της υπό όρους. Την Τετάρτη 10/1 στο δικαστήριο της Χαλκίδας εκδικάζεται η έφεση αυτή από νέο δικαστικό συμβούλιο και θα εξεταστεί από μηδενική βάση η αναίρεση ή όχι της απελευθέρωσή της και η πιθανή συνέχιση της ομηρίας της και η κράτησή της.
ΟΥΤΕ ΝΑ ΤΟ ΣΚΕΦΤΕΣΤΕ (*Λαγός πιπέρι έσπερνε, κακό του κεφαλιού του…)
Στην περίπτωση της συντρόφισσας Ρούπα είναι πασιφανές, πως πέρα από τα τυχόν προσωπικά κίνητρα του συγκεκριμένου παράγοντα της δικαστικής εξουσίας για ανέλιξη στην ιεραρχία της δικαστικής πυραμίδας, στον πυρήνα της εισήγησής του κυριαρχούν τα πολιτικά κίνητρα. Κίνητρα που η πολιτική εξουσία–καθώς σκόπιμα δεν ήθελε άμεσα να εμπλακεί–, σκοπό και στόχο είχε και έχει να κρατηθεί σε ομηρία η συντρόφισσα Ρούπα, όπως άλλωστε και ο σ. Μαζιώτης που του απορρίπτουν με απροκάλυπτα πολιτικά και ιδεολογικά κριτήρια την υπό όρους αποφυλάκισή του. Είναι φανερό ότι εφαρμόζουν προκαταβολικά, διατάξεις του νέου ποινικού κώδικα στα καταδικασμένα μέλη του Επαναστατικού Αγώνα. Η ενδεχόμενη φυλάκιση της συντρόφισσας Πόλας Ρούπα συνδυαστικά και με την συνεχιζόμενη αιχμαλωσία του συντρόφου Μαζιώτη προεικονίζει το ακόμα πιο σκληρό μέλλον για τα αγωνιζόμενα κομμάτια που στρέφονται ευθέως ενάντια στο πολικο-οικονομικό σύστημα κυριαρχίας.
ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΟΙ ΜΟΝΟΙ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΣ
Επιπλέον επιδιώκεται –με μια πιο διεισδυτική δεύτερη ανάγνωση–η εξάλειψη κάθε ένοπλης δραστηριότητας οργανώσεων αντάρτικου πόλης στην Ελλάδα, αν και όλα αυτά τα χρόνια έμμεσα επιχειρήθηκε αρκετές φορές, ιδίως με τις αλλεπάλληλες αναθεωρήσεις του ‘‘αντι’’ τρομοκρατικού άρθρου 187Α.
ΑΝΥΠΟΧΩΡΗΤΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΑ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΜΕΝΑ ΣΥΝΤΡΟΦΙΑ ΤΟΥ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ
ΟΥΤΕ ΝΑ ΤΟ ΣΚΕΦΤΕΣΤΕ- ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΑ ΡΟΥΠΑ
ΑΜΕΣΗ ΑΠΟΦΥΛΑΚΙΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥ Ν.ΜΑΖΙΩΤΗ
ΚΑΝΕΝΑΣ/ΚΑΜΙΑ ΜΟΝΟΣ/ΜΟΝΗ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΓΚΡΕΜΙΣΜΑ ΤΗΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑΣ ΦΥΛΑΚΗΣ
Αλληλέγγυες/οι στον Επαναστατικό Αγώνα
ΥΓ (Mια μικρή αναφορά στο νέο ποινικό κώδικα σχετικά με το πολιτικό «έγκλημα» και το κράτος «δικαίου»
Η λεηλασία και η εκμετάλλευση των ζωών μας, των ανθρώπινων και μη όντων και της φύσης επιβάλλεται από το κρατικό/τρομοκρατικό εσμό, υπερασπιστή και προστάτη των συμφερόντων των καπιταλιστών σε κάθε συγκυρία και σε όλα τα πεδία με όπλα τον φόβο, τη βία, την καταστολή των από κάτω: από την λεηλασία του παραγόμενου κοινωνικού πλούτου, την εργατική λεηλασία από τα αφεντικά, την αγοραία εκμετάλλευση του ζωικού και φυσικού πλούτου, την γενικευμένη κατασταλτική πολιτική (τιμωρία, ποινικό οπλοστάσιο, φυλακή).
Το ποινικό δίκαιο και γενικότερα η κατασταλτική πολιτική που ακολουθούν τα κράτη έχουν συγκεκριμένη στρατηγική στόχευση. Και δεν είναι –ποτέ δεν ήταν– ο μύθος της πάταξης της εγκληματικότητας. Στην αμέσως επόμενη χρονική περίοδο θα ψηφιστεί από το ελληνικό κοινοβούλιο ο νέος ποινικός κώδικας (Π.Κ) για την όλο και μεγαλύτερη θωράκιση του ίδιου του συστήματος, αλλά και την εναρμόνιση των ποινικών κωδίκων όπως εφαρμόζονται και ισχύουν στα περισσότερα ευρωπαϊκά κράτη. Ιδιαίτερα εκείνα τα άρθρα που αφορούν στο πολιτικό «έγκλημα». Είναι παράδοξο βέβαια το γεγονός ότι η πολιτική εξουσία μονίμως επικαλείται την ανασφάλεια δικαίου για το κοινωνικό σύνολο από τις δράσεις αντάρτικου πόλης, δεν αναγνωρίζει καν το πολιτικό «έγκλημα» και τους πολιτικούς κρατούμενους που διεξάγουν αντικαθεστωτικό ανατρεπτικό αγώνα. Αντίθετα, τους δικάζει με ειδικούς νόμους και τους επιφυλάσσει τη μέγιστη δυνατή τιμωρία ενώ την ίδια στιγμή τους αντιμετωπίζει σαν ποινικούς εγκληματίες. Χαρακτηρίζει τη δράση τους «τρομοκρατία» και αντιμετωπίζει τους ίδιους τους αγωνιστές/τις αγωνίστριες σαν «τρομοκράτες» με περισσή απαξία.
Δεν επιχειρούμε εδώ να κάνουμε ειδική ανάλυση που αφορά στους νέους ποινικούς κώδικες. Έχουν υπάρξει άλλωστε δημοσιευμένες σοβαρές αναλύσεις και επεξηγηματικά κείμενα από «δημοκρατικούς» δικηγόρους για τις αλλαγές που επέρχονται στον υπό ψήφιση (νέο) ποινικό κώδικα. Στο πολιτικό δια ταύτα όμως είναι απόψεις που μας βρίσκουν αντίθετες/ους καθώς υπερθεματίζουν στο υπό διάλυση «κράτος δικαίου» (sic!) επικαλούμενοι ότι οι προϋπάρχοντες ποινικοί κώδικες πλέον… γίνονται «κομμάτια και θρύψαλα». Το κράτος έχει συνέχεια και συνέπεια, κυρίως όμως έχει στρατηγική. Διόλου τυχαία είναι, η ιδεολογικά εμμονική σκλήρυνση του ποινικού οπλοστασίου. Στον πυρήνα κάθε τέτοιας μεταρρύθμισης, όπως την αποκαλούν, είναι η διαχείριση και η σφοδρότερη αντιμετώπιση του πολιτικού κατά κύριο λόγο «εγκλήματος». Με τους υπό αναθεώρηση ποινικούς κώδικες το κράτος επιλέγει να αυστηροποιήσει τους όρους, ακόμα και για τη μικρο-παραβατικότητα που έχει αίτια και αφορμές σχετιζόμενες άμεσα με τις κοινωνικοταξικές συνθήκες που το ίδιο το κρατικο-καπιταλιστικό σύστημα δημιουργεί. Τη φτώχεια, την ανέχεια, την προσφυγιά, τη μετανάστευση, κλπ. Αυστηρότερη ποινική καταστολή επίσης θα υπάρξει και με την αντικοινωνική παραβατικότητα, για το αμιγώς δηλαδή ποινικό έγκλημα.
Στη φιλοσοφία του όμως ο νέος Π.Κ στο σύνολό του, προεικονίζει ακόμα σκληρότερη αντιμετώπιση για τα συντρόφια του α/α και για όλο και περισσότερους/ες αγωνιστές και αγωνίστριες που επιλέγουν δυναμικές μορφές πάλης: τον ένοπλο αντικρατικό αγώνα όπως η συντρόφισσα Ρούπα και ο σ. Ν. Μαζιώτης, ή επιλέγουν δράσεις μικρότερης έντασης, ισχύος και μορφής. Εφεξής θα αντιμετωπίζονται με ακόμα αυστηρότερες ποινές, θα εκτίουν σχεδόν το σύνολο της ποινής τους, ενώ η αποφυλάκισή τους υπό όρους θα καθίσταται ανενεργή αν κρίνουν τα δικαστικά συμβούλια ότι δεν έχουν σωφρονιστεί, δεν έχουν αναθεωρήσει τις πολιτικές τους απόψεις και εξακολουθούν να υπερασπίζονται τη δράση και τις πράξεις για τις οποίες καταδικάστηκαν).