https://athens.indymedia.org/post/1543349/
από . 23/04/2015 3:20 μμ.,
. . .
________________________________________
Σήμερα είναι, η 5η μέρα από τη λήξη της 48ήμερης απεργίας πείνας των κρατουμένων, στις ελληνικές φυλακές.
Παραμένουν ακόμα νοσηλεύομενοι φρουρούμενοι, οι παρακάτω πρώην απεργοί : Χαρίσης Φοίβος και Μιχαηλίδης Γιάννης στο Αττικό νοσκομείο, καθώς και ο Πολίτης Δημήτρης στο νοσοκομείο Ευαγγελισμός. Στους δύο απ’ αυτούς χρειάστηκε, μετά τη λήξη της απεργίας, να τοποθετηθεί ορός ενδοφλέβια. Ένας από τους απεργούς, δύο μέρες μετά, παρουσίασε επιπλοκές ( δυσανεξία στην από το στόμα σίτιση, με προβλήματα από το γαστρεντερικό σύστημα), με αποτέλεσμα η αποκατάστασή του να συντελείται με πιο αργούς ρυθμούς από τους αναμενόμενους.
Οι πρώην απεργοί πείνας Καραγιαννίδης Γιώργος και Ντάλιος Αργύρης που νοσηλεύοντο στο Γ.Ν.Νίκαιας επέστρεψαν στις φυλακές Κορυδαλλού, την Τρίτη 21/04/2015, ενώ ο πρώην απεργός Σταμπούλος Αντώνης επέστρεψε στη φυλακή της Λάρισας, από το Πανεπιστημιακό νοσοκομείο της Λάρισας, την Δευτέρα 20/04/2015, παρότι είναι πολύ καταβεβλημένος, λόγω δύσκολων συνθηκών κράτησής του στο νοσοκομείο, σε απομόνωση, χωρίς επαρκή φυσική επικοινωνία με τους οικείους του.
Η ομαλή αποκατάσταση των απεργών, μετά από μια τόσο μεγάλη χρονικά απεργία πείνας, σίγουρα απαιτεί αυξημένη προσοχή και ειδική επιστημονική αντιμετώπιση, καθόσον από την δεύτερη ως την έκτη μέρα μετά, μπορεί να εμφανιστεί το ” σύνδρομο της επανασίτισης “, ( περιγράφεται και βιβλιογραφικά ) και περιέχει μια σειρά από μεταβολικές και βιοχημικές αλλαγές, κλινικές εκδηλώσεις και επιπλοκές, που μπορούν να οδηγήσουν σε σοβαρή βλάβη τον οργανισμό και να τον φτάσουν ως και στον θάνατο.
Στο παρακάτω κείμενο θα τοποθετηθώ, με βάσει επιστημονικά δεδομένα και σε καμία περίπτωση, η ιδιότητά μου ως μητέρα απεργού, δεν προσθέτει και δεν αφαιρεί το ελάχιστο, στην ιδιότητα του γιατρού και δεν επηρεάζει το έργο μου και τα γραφόμενά μου.
Κατά την διάρκεια μιας απεργίας πείνας, υπάρχουν κάποιες σταθερές που αποτελούν τις ” κόκκινες γραμμές ” για πρόσθετη επαγρύπνηση και φροντίδα των απεργών, από την πλευρά του ιατρονοσηλευτικού προσωπικού, που αναλαμβάνει την υποστήριξη και την παρακολούθησή τους ( ποσοστό μείωσης σωματικού βάρους σε σχέση με το αρχικό Σ.Β., χρονική διάρκεια απεργίας . . ). Η απεργία πείνας όμως, δεν αποτελεί ” νόσο ” και δεν μπορούμε να οριοθετήσουμε με ακριβές χρονοδιάγραμμα, τις αρνητικές επιπτώσεις της στον ανθρώπινο οργανισμό, μέχρι την ολοκληρωτική αποδόμησή του, που θα τον οδηγήσει στο θάνατο.
Σύμφωνα με την Παγκόσμια Ιατρική Εταιρεία ( World Medical Association ) απεργία πείνας ορίζεται ως: ” η εθελοντική ολική νηστεία από τροφές που προσδίδουν ενέργεια στον οργανισμό – λαμβάνεται μόνο νερό με αλάτι και προσθήκη ζάχαρης ή ισοδύναμα υγρά με αυτά – , ενός πνευματικά υγιούς ενήλικου ατόμου, χρονικής διάρκειας πάνω από 48 ώρες, ως μορφή διαμαρτυρίας ή απαίτησης για την ικανοποίηση των αιτημάτων του.
Η κλινική πορεία της απεργίας πείνας, είναι σχετικά μεταβλητή σε κάθε άτομο, ανάλογα με το αρχικό βάρος ( και το ποσοστό λιπώδους ιστού ), τη γενικευμένη φυσική του κατάσταση, το προηγούμενο ατομικό ιατρικό του ιστορικό, την ύπαρξη προηγούμενης απεργίας πείνας, την ηλικία, το φύλο, τις εξωτερικές περιβαλλοντικές συνθήκες και τη φυσική δραστηριότητά του.
Ο προσωπικός γιατρός του απεργού οφείλει, προ της έναρξης της απεργίας, – μετά τη λήψη του ατομικού αναμνηστικού ιατρικού ιστορικού του και τη πλήρη αντικειμενική εξέταση – , να τον ενημερώσει σχετικά με τους κινδύνους και τις πιθανές επιπτώσεις στην υγεία του και να του αναφέρει αν υπάρχουν σχετικές ή απόλυτες αντενδείξεις, για την συμμετοχή του σ’ αυτήν. Στην πρόσφατη απεργία ( 02/03/2015 ως 18/04/2015 ), εκτός από την σχετική αντένδειξη που αποτελούσε ( και ήταν ήδη δημόσια γνωστή ), το τραυματισμένο δεξί άνω άκρο του απεργού Ν.Μαζιώτη, υπήρχαν πολλές ακόμα περιπτώσεις απεργών με σχετικές, αλλά και απόλυτες ιατρικές αντενδείξεις συμμετοχής, που δεν κοινοποιήθηκαν δημόσια, από σεβασμό στην ιδιωτικότητα και στα προσωπικά δεδομένα κάθε ανθρώπου ( περιέχονται όμως στον ιατρικό τους φάκελο ). Επίσης είχε γνωστοποιηθεί στους απεργούς από τους γιατρούς τους, ότι η παραμονή τους στις φυλακές – αφού είχαν απωλέσει ποσοστό βάρους μεγαλύτερο από το 10% του αρχικού Σ.Β. τους και είχαν παρέλθει την 20η μέρα απεργίας – , ήταν πλέον επισφαλής για πολλούς λόγους, όπως πλημμελής ιατρικός έλεγχος, αδυναμία άμεσης αντιμετώπισης επιπλοκών, αλλά και πρόσθετης επιβάρυνσης του οργανισμού τους, λόγω μεγαλύτερης και εντονότερης φυσικής δραστηριότητας στη φυλακή, απ’ ότι σ’ έναν θάλαμο νοσηλείας σε νοσοκομείο. Η επιλογή παραμονής τους στη φυλακή ήταν δική τους σεβαστή απόφαση, αλλά με καταγεγραμμένες στα ιατρικά δελτία τους, τις επιβαρύνσεις στις μετρήσεις τους, αποτέλεσμα της επιτάχυνσης του καταβολισμού τους.
Σε μια απεργία πείνας η πορεία της υγείας των απεργών δεν εμπίπτει σε υποκειμενική εκτίμηση, αλλά αποτελεί εμπεριστατωμένο πόρισμα με τεκμηριωμένα και καταγεγραμμένα ιατρικά δεδομένα, ( που τηρήθηκαν για όλους τους απεργούς καθ’ όλη τη διάρκεια της απεργίας, ακόμα και για τους εκτός των Αθηνών, μετά από τηλεφωνική επικοινωνία με τα ιατρεία και τους ιατρούς των φυλακών ).Η γνωμάτευσή μου : ” εξαιρετικά κρίσιμη και επικίνδυνη για σοβαρές επιπλοκές ” , για την κατάσταση της υγείας των απεργών, στην καλύτερη των περιπτώσεων είναι αφέλεια, να χαρακτηρίζεται ως ” στερεότυπη γνωμάτευση ” και να υπονοείται ότι διατυπώνεται μ’ αυτόν τον τρόπο, για να καλύψει την “καλή υγεία ” κάποιων απεργών. Αποτελεί απαράβατη αρχή μου, ο σεβασμός των προσωπικών δεδομένων και των επιλογών κάθε ασθενούς μου, όπως επίσης υποστηρίζω σταθερά τη θέση μου, του να μη δημοσιεύω ιατρικά ανακοινωθέντα με πνεύμα και ύφος εσχατολογικού κανιβαλισμού και θανατολαγνείας των απεργών, – ακόμα κι αν αυτό, έχει σαν αποτέλεσμα την μεγιστοποίηση του εξωτερικού κινήματος αλληλεγγύης και την ευαισθητοποίηση των αρμόδιων αρχών -. Το πόσο κινδύνευσε ο κάθε απεργός, είναι εκτίμηση που απορρέει από τη γνώση των φυσιοπαθολικών επιπτώσεων της ασιτίας συνολικά, στον ανθρώπινο οργανισμό και αυτό είναι έργο συστηματικής μελέτης, που συντελείται μόνο από ιατρικό προσωπικό και όχι από την παραπληροφόρηση των αλληλέγγυων.
Όσον αφορά τους “χυμούς”, – που αναφέρεται πολλάκις στους δημόσιους διαλόγους -, ότι λάμβαναν κάποιοι απεργοί, σε καμία περίπτωση ιατρικά δεν αποτελούν “υγρή τροφή “, όρος που ούτως ή άλλως, δεν υπάρχει στην διεθνή βιβλιογραφία για ανθρώπινες τροφές.”Υγρή τροφή ” υπάρχει για γάτες, για σκύλους και άλλα κατοικίδια.Η τροφή προσλαμβάνεται από τον άνθρωπο διαμέσου δύο οδών: εντερικά και παρεντερικά. Η εντερική διατροφή είναι η μέθοδος χορήγησης θρεπτικών συστατικών, διαμέσου του λειτουργικού και προσβάσιμου γαστρεντερικού σωλήνα του ανθρώπου, είτε από το στόμα, είτε μέσω ειδικών καθετήρων που τοποθετούνται με ιατρικές τεχνικές ( ρινογαστρικοί, γαστροστομία, νηστιδοστομία ), όπου χορηγούνται ειδικά εντερικά διαλύματα, που περιέχουν ανάλογο ποσοστό λευκωμάτων, υδατανθράκων, λιπιδίων, βιταμινών και ιχνοστοιχείων, για να καλύψουν τις ημερήσιες ενεργειακές ανάγκες του ανθρώπου και να μην έχουμε υποθρεψία.Αντίστοιχα στην παρεντερική διατροφή, χορηγούνται κατάλληλα διαλύματα που περιέχουν τα προαναφερθέντα θρεπτικά συστατικά ή διαμέσου περιφερικής φλεβας ( συμπληρωματική διατροφή της εντερικής ), ή μέσω καθετηριασμού κεντρικής φλέβας, όπου τότε γίνεται ολική παρεντερική διατροφή στον άνθρωπο.
Καθηγητές Προληπτικής Ιατρικής και Διατροφής αναφέρουν ότι: ” ροφήματα – ακόμα κι’ αυτά που γράφουν στην ετικέτα 100% φυσικός χυμός -, περιέχουν το φρούτο που αναγράφουν στη συσκευασία σε ελάχιστο ποσό. . ουσιαστικά είναι νερό με προσθήκη γλυκόζης και δεν προσθέτουν στον λήπτη θρεπτικά συστατικά . . “. Επίσης καθηγητές Υγιεινής Τροφίμων και Ποτών αναφέρουν ότι οι χυμοί του εμπορίου, υφίστανται μεγαλη θερμική επεξεργασία, με αποτέλεσμα να χάνουν τις βιταμίνες τους ( που αναγράφουν ότι περιέχουν στις συσκευασίες τους ).Πέραν όλων αυτών, μετά από 10 μέρες ασιτίας, όλος ο γαστρεντερικός σωλήνας αναπτύσσει αλλοιώσεις και ατροφεί προοδευτικά, με τελικό αποτέλεσμα την δυσαπορρόφηση όλων των βιταμινών που χορηγούνται από το στόμα, γι’ αυτό οι γιατροί συνιστούμε, στην παρατεταμένη ασιτία, χορήγηση υδατοδιαλυτών βιταμινών ενδοφλέβια. Αυτό στην παρούσα απεργία προτάθηκε στα νοσοκομεία, όπου νοσηλεύοντο οι απεργοί, από τους θεράποντες γιατρούς στους απεργούς και ουδείς έκανε την πρόταση δεκτή !. Επομένως σε μια μεγάλης διάρκεια απεργία πείνας, ούτε οι βιταμίνες σε δισκία, πόσο μάλλον οι βιταμίνες που περιέχονται σ’ ένα ποτήρι χυμού εμπορίου, είναι αποτελεσματικά.Συμπερασματικά είναι επιστημονικά άτοπο ότι, οι “χυμοί” αποτελούν “υγρή τροφή” και μπορούν να συντηρήσουν έναν απεργό πείνας επί μακρόν . Οι χυμοί αποτελούν εναλλακτική μορφή ” ζαχαρόνερου ” και υπερτερούν έναντι αυτού, στο γεγονός ότι είναι πιο εύγεστοι, άρα και πιο εύληπτοι από τους απεργούς.
Ακόμα θα αναφέρω ότι, ουδέποτε έγραψα σε ιατρικό δελτίο πως, σε απεργούς με ισάριθμες μέρες απεργίας ( 40 και κάτι), υπήρχε διαβάθμιση απώλειας βάρους από 25% και άνω ως 12%. Όπως επίσης ουδέποτε παρουσίασα τους όποιους απεργούς με μικρότερη ή μεγαλύτερη απώλεια βάρους, ” φαινομενικά ” φυσιολογικούς, αλλά ” εν δυνάμει σε επικίνδυνη κατάσταση “. Το ανωτέρω θα ήταν άκρως αντιεπιστημονικό. Το πόσο γρήγορα καταβολίζεται και αποδομείται ο μυικός ιστός των απεργών και το πρωτεινικό τους υπόστρωμα, αποτελεί πολυπαραγοντική συνάρτηση συνιστωσών, που ήδη προανέφερα και η ιδιοσυγκρασία του κάθε οργανισμού παίζει σημαντικό ρόλο. Εκείνο που έχω να υπογραμμίσω με πλήρη επαγγελματική ιατρική ευσυνειδησία είναι ότι καθ’ όλη την διάρκεια της απεργίας πείνας, όλοι οι απεργοί ανεξαιρέτως έδωσαν εξίσου, έναν αγώνα σκληρό, έντιμο και αποφασιστικό όσον αφορά τη διεξαγωγή της απεργίας, τη συνέπειά τους στην άρνηση λήψης τροφής και στην αδιάλλακτη στάση τους, περί μη λήψης ενδοφλέβιων υγρών, ηλεκτρολυτών και βιταμινών, ακόμα κι όταν αυτό, αποτέλεσε επιτακτική ιατρική αναγκαιότητα !.
Είναι απόλυτα σεβαστό, κάποιοι να κριτικάρουν και ν’ απονοηματοδοτούν τον αγώνα των απεργών με επιχειρηματολογία πολιτικοιδεολογικής διαλεκτικής. Είναι όμως ανεπίτρεπτο να προβάλλονται και να χρησιμοποιούνται γι’ αυτό, ψευδείς, ανυπόστατες ιατρικές εκτιμήσεις και υπόνοιες ότι η απεργία δεν έγινε με σωστά χαρακτηριστικά ( που αναιρούν τον ίδιο της τον ορισμό ), όσον αφορά τη μη σίτιση, για ν’ αποδυναμωθεί και ν’ απαξιωθεί το κορυφαίο ύστατο αυτό μέσο αγώνα πολιτικών κρατουμένων.
Οι σχολιαστές ας είναι πιο προσεχτικοί και ακριβείς στις ερμηνείες και στις παρατηρήσεις τους επί ιατρικών θεμάτων και δεδομένων, καθότι τα σχόλιά τους δύνανται να αποτελέσουν – εκτός από πολιτική προβοκάτσια -προσβολή και συκοφάντηση της υπογράφουσας γιατρού, γεγονός που ξεπερνά την έκφραση πολιτικών απόψεων και κριτικής ιδεολογικού περιεχομένου. Κι’ αυτό σίγουρα δεν ταιριάζει, στο ήθος και το ύφος των ανθρώπων, που διακατέχονται από τις αρχές και τα πιστεύω του συγκεκριμένου χώρου απ’ όπου προέρχονται.
Σε καμία περίπτωση το παρόν κείμενο, δεν έχει σκοπό να τροφοδοτήσει έναν περαιτέρω δημόσιο διάλογο, σχετικά με τη συζήτηση που έχει ήδη ανοίξει στο indymedia, γύρω από το θέμα της απεργίας πείνας. Όμως σε κάθε περίπτωση επειδή, έμμεσα ή άμεσα ( με σχόλια που με αναφέρουν προσωπικά ), θίγεται η αξιοπρέπειά μου και η ιατρική μου ιδιότητα, που προσπαθώ να ασκώ με συνέπεια 26 συναπτά έτη, οφείλω να τοποθετηθώ δημόσια και να κάνω τις ανάλογες ιατρικές διευκρινίσεις.
Τελειώνοντας, θα επαναλάβω για μία ακόμα φορά πως, άλλη μία απεργία πείνας τελείωσε, ευτυχώς χωρίς άμεσα και εμφανή προβλήματα υγείας στους συμμετέχοντες απεργούς, αλλά χωρίς να μπορούμε να προβλέψουμε τι επιφυλάσσει το μέλλον, για τις μακροχρόνιες βλαπτικές συνέπειες της απεργίας στον οργανισμό τους. Τους ευχαριστώ πολύ όλους, που με εμπιστεύτηκαν και δέχτηκαν την όποια βοήθειά μου. Καλή ανάρρωση και δύναμη σε όλους τους πρώην απεργούς πείνας.
Αθήνα 23/04/2015
Η ιατρός :
Λίνα Βεργοπούλου.