1551196
από ΠΥΡΗΝΑΣ ΟΛΙΚΗΣ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ 11/11/2015 4:38 πμ.,
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΕΛΑ -1ΗΣΜΑΗ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΜΝΗΜΗ
________________________________________
Τετάρτη 4 Απριλίου 1990
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ: Για τα βίαια – δυναμικά χτυπήματα ενάντια στους καθεστωτικούς στόχους:
Τρίτη 3 Απρίλη 1990
1. Στο κτίριο που συστεγάζονται, ο «Σύνδεσμος των Βιομηχάνων Βόρειας Ελλάδας», το «Ευρωπαϊκό Κέντρο Διασύνδεσης και Πληροφοριών» και διάφοροι άλλοι οργανισμοί των κεφαλαιοκρατών και των συμμάχων τους, που βρίσκεται στην πλατεία Μοριχόβου στην περιοχή ΛΑΔΑΔΙΚΑ της Θεσσαλονίκης.
2. Στο υπουργείο «Εθνικής Οικονομίας», δηλαδή τον επιτελικό κρατικό μηχανισμό μεθόδευσης και εφαρμογής των σχέδίων και προγραμμάτων της ταξικής εκμετάλλευσης των προλετάριων της σημερινής κοινωνίας, που βρίσκεται στην πλατεία Συντάγματος.
3. Στα γραφεία των εργατοπατέρων και των εγκάθετων των καπιταλιστών στο εργατικό κίνημα, δηλαδή των κομματικών κρατικοσυνδικαλιστών της ΓΣΕΕ, στην οδό Αινείανος και Πατησίων.
4. Στο κεντρικό κτίριο του «Συνδέσμου των Βιομηχάνων» στην οδό Ξενοφώντος στο κέντρο της Αθήνας.
Η ΝεοΔημοκρατική διακυβέρνηση από το 74 μέχρι το 81, η ΠΑΣΟΚική οκταετία, η συγκυβέρνηση ΝΔ – Συνασπισμού, όπως και η τρικομματική «οικουμενική» κυβέρνηση, δηλαδή η ΚΥΒΕΡΝΟΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗ, έδειξαν με τον πιο έντονο τρόπο αυτό που χρόνια τώρα με ιδιαίτερο ζήλο προσπαθούν να κρύψουν, αποπροσανατολίζοντας τις εκμεταλλευόμενες τάξεις, οι απατεώνες πολιτικοί, συνδικαλιστές, γραφειοκράτες, δημοσιογράφοι, διανοούμενοι του καθεστωτικού συρφετού, πως δηλαδή – όπως λένε πια όλο και πιο πολλοί εκμεταλλευόμενοι – όλοι τα ίδια καθίκια είναι. Σήμερα πια έχει αρχίσει να γίνεται φανερό για ευρύτερα στρώματα σύγχρονων προλετάριων, πως οι διαφορές κομματικών θέσεων είναι στην πραγματικότητα στάχτη στα μάτια και πως κοινός στόχος (στρατηγικός στόχος) όλων των κομμάτων είναι η διαιώνιση της καπιταλιστικής κυριαρχίας και εκμετάλλευσης. Αν κάτι λοιπόν αφορούν οι κομματικές αντιπαραθέσεις, αυτό δεν είναι ο στρατηγικός στόχος αλλά είναι αφενός η πολιτική τακτική (εκδοχή διαχείρισης), η πολιτική τεχνική δηλαδή δια μέσου της οποίας η καπιταλιστική κυριαρχία θα αναπαράγεται απρόσκοπτα και πιο κερδοφόρα για τις εκμεταλλεύτριες τάξεις (όπου όμως και εκεί μπορούν τελικά να συγκλίνουν όπως έδειξαν οι συγκυβερνήσεις) και αφ’ ετέρου είναι η ανάγκη εμφάνισης τεχνητών πολιτικών διαφορών για την εξασφάλιση της συνοχής του πολιτικού συστήματος της αστικοδημοκρατίας δια μέσου της διάσπασης των εκμεταλλευόμενων με πλαστούς διαχωρισμούς που διευκολύνουν την υποταγή τους στην κρατική και καπιταλιστική εξουσία.
Ιδιαίτερα αποκαλυπτικός ο πρόεδρος του ΣΕΒ Στ. Αργυρός δήλωνε τον περασμένο Σεπτέμβρη (την εποχή της συγκυβέρνησης ΝΑ – Συνασπισμου) στη Ν. Υόρκη σε συνάντηση που οργάνωσε το Ελληνοαμερικανικό Επιμελητήριο και η Ελληνοαμερικανική Ενωση Τραπεζιτών Ν. Υόρκης: «Στη χώρα μας σήμερα, είναι εύλογο να προσδοκούμε το τέλος των έντονων πολιτικών αναμετρήσεων και τη σύγκλιση των πολιτικών δυνάμεων προς μια περίπου κοινή αντιμετώπιση των βασικών μακροχρόνιων στόχων της κοινωνίας και της οικονομίας» (οι υπογραμμίσεις δικές μας). Τα σχόλια σε μια τόσο ξεκάθαρη δηλωση περιττεύουν. Το μόνο που σημειώνουμε είναι ότι οι συνασπισμένοι της καθεστωτικής αριστεράς (που τότε συμμετείχαν στην κυβέρνηση Τζαννετάκη) θα πρέπει να ένιωσαν ιδιαίτερα ευτυχείς που απόκτησαν επιτέλους την εμπιστοσύνη των εκμεταλλευτών, μετά από τις πολύχρονες υπηρεσίες τους προς την άρχουσα τάξη για τη συνειδητή εξαπάτηση και χειραγώγηση του λαϊκού κινήματος. Έτσι λοιπόν τους 4 τελευταίους μήνες οι τρεις συνεταίροι της καπιταλιστικής συνδιαχείρισης βαφτίζοντας, κατά το γνωστό τροπάρι των καθεστωτικών αιώνες τωρα σ’ όλο τον κόσμο, εθνικό συμφέρον το ταξικό συμφέρον των καπιταλιστικών και βάζοντας επικεφαλής της συγκυβέρνησής τους τον Ξ. Ζολώτα (έναν απο τους πιο γνωστούς και κορυφαίους παραγοντες των διεθνών καπιταλιστικών συμφερόντων με πλούσια ενεργή δράση στην υπηρεσία της πολιτικής της εκμετάλλευσης εδώ και 56 χρόνια), μεθόδευσαν και πραγματοποίησαν όλοι μαζί τη νέα οργιώδη επίθεση του κεφάλαιου ενάντια στην εργατική τάξη και όλους τους άλλους προλετάριους της ελληνικής κοινωνίας.
Στόχος της νέας αυτής επίθεσης είναι η κεφαλαιοκρατική αναδιοργάνωση και αναδιάρθρωση για την μη υποβάθμιση (ή και την αναράθμιση) του ελληνικού καπιταλισμού στην παγκόσμια καπιταλιστική – ιμπεριαλιστική ιεραρχία.
Στη σημερινή συγκυρία της υποβάθμισης του ευρωπαϊκου νότου αφενός εξαιτίας του ανοίγματος της τεράστιας και παρθένας ανατολικής αγοράς των εκατομμυρίων φτηνά αμοιβόμενων εργατών και αφετερου της ΕΟΚικής ολοκλήρωσης, που σημαίνει επιτάχυνση της διαδικασίας ανεμπόδιστης επέλασης και κατάληψης από το πολυεθνικό κεφάλαιο όλων των κερδοφόρων τομέων των τοπικών οικονομιών, η αναδιοργάνωση και αναδιάρθρωση αυτή αποβλέπει (δια μέσου της βελτίωση των δυνατοτήτων κέρδους για το εγχώρια επενδεδυμένο κεφάλαιο), στην εξασφάλιση των καλύτερων δυνατών όρων συμμετοχής των Ελλήνων κεφαλαιοκρατών, των συμμάχων και συνεταίρων τους, στις νέες συνθήκες που διαμορφώνονται στον παγκόσμιο καπiταλιστικό ιμπεριαλιστικό καταμερισμό εργασίας. Αυτό θα γίνει με την ολοκλήρωση της ενσωμάτωσης – απορρόφησής τους στη διεθνη των πολυεθνικών και της δια μέσου αυτών επέκτασης τους στις νέες αγορές. Αυτά ακριβώς τα συμφέροντα που προκύπτουν από τη διαπλοκή των ελλήνων καπιταλιστών, των συνεταίρων και συμμάχων τους και των πολυεθνικών εταιρειών, ονόμαζαν και ονομάζουν εθνικά συμφέροντα οι πολιτικοί υπάλληλοι των κεφαλαιοκρατών, δηλαδή ΝΔ – ΠΑΣΟΚ – Συνασπισμός. (Είναι δεδομένη βέβαια η κυριαραχία των πολυεθνικών εταιρειών, κυριαρχία που εκφράζεται και με την άμεση υπαγόρευση πολιτικής τόσο από τους διεθνείς οργανισμούς του διεθνοποιημένου πολυεθνικου κεφαλαίου, ΔΝΤ-ΟΟΣΑ, όσο και από την ΕΟΚ, αλλά και από τον ίδιο τον βορειοαμερικάνο πρέσβη στην Ελλάδα Μ. Σωτήρχο).
«Αντεργατικές ρυθμίσεις»
Για την εξυπηρέτηση αυτών των συμφερόντων το καθεστωτικό μέτωπο «κυβέρνησης -ελλήνων κεφαλαιοκρατών και συνεταίρων τους – διεθνοποιημένου κεφάλαιου» προώθησε, προωθεί και θα προωθήσει και μετά τις επερχόμενες καθεστωτικές «εκλογές – φάρσα» με τη στήριξη των κομματικών κρατικοσυνδικαλιστών της ΓΣΕΕ, μέτρα και ρυθμίσεις που επιδιώκουν:
1. Την πλήρη διάλυση του εργατικού και λαϊκού κινήματος δια μέσου της προώθησης της ελευθερίας των απολύσεων και του συναρτόμενου με την ελευθερία απολύσεων ωρομίσθιου, της σύνδεσης αμοιβής – παραγωγικότητας που επιδιώκει να διασπάσει την εργατική τάξη και να στρέψει τον ένα εργάτη ενάντια στον άλλο, της ποινικοποίησης των κοινωνικών και πολιτικών αγώνων, δηλαδή κήρυξη από την καθεστωτική δικαιοσύνη απεργιών σαν παράνομων, ποινικές διώξεις σε απεργούς (η τελευταία δίωξη έγινε σε απεργούς εργάτες των ΟΤΑ), βία και φυλακίσεις για όποιον αντιστέκεται στην κρατική αυθαιρεσία όπως στην Αραβησσό, μεθόδευση κατάργησης του Πανεπιστημιακού άσυλου και του πολιτικού άσυλου (Χαμντάν, Φαλκενστάιν, Φαντούλ, Οζσομάρ και δεκάδων άλλων Τούρκων και Κούρδων αγωνιστών), την ίδια στιγμή που οι δολοφόνοι Μελίστας και Σπυράκος κυκλοφορούν ελεύθεροι.
2. Την αύξηση του κέρδους των καπιταλιστών. Το στόχο αυτό εξυπηρετούν, η ελευθερία απολύσεων που προωθείται και μέσα από το ωρομίσθιο – γιατί σε συνθήκες αυξανόμενης ανεργίας (χιλιάδες νέοι άνεργοι και από τις ονομαζόμενες προβληματικές) οδηγεί στην εκβιαστική αποδοχή της ελάττωσης των αμοιβών, η σύνδεση αμοιβής – παραγωγικότητας και το πριμ – γιατί ιδιαίτερα σε συνθήκες ελεύθερων απολύσεων και ανεργίας οδηγούν στην εκβιαστική υπερεντατικοποίηση – υπερεκμετάλλευση των εργατών με συνέπεια υπερκέρδη και ακόμη περισσότερα εργατικά «ατυχήματα» – δολοφονίες. Το στόχο βέβαια της αύξησης του κέρδους των καπιταλιστών υπηρετούν και οι κοροϊδίστικες ΑΤΑ και οι αυξήσεις (49 δρχ.!!! στο βασικό ημερομίσθιο) που «πετυχε» η ΓΣΕΕ με την κατ’ έθιμο 24ωρη απεργία, όπως είπε και ο Η. Ζολώτας, ξεφτιλίζοντας τους καραγκιόζηδες της ΓΣΕΕ.
3. Την διεύρυνση του ιδιωτικού καπιταλιστικού τομέα μέσα από τις ιδιωτικοποιήσεις. Έτσι διευκολύνεται η επέκταση του πολυεθνικού κεφάλαιου και σε άλλους ζωτικούς και κερδοφόρους οικονομικούς τομείς με παράλληλη εγκατάλειψη οικονομικών δραστηριοτήτων που δεν εγκρίνονται συμφέρουσες για την επέκταση του. Προετοιμασία στην προοπτική αυτή είναι οι ιδιωτικοποιήσεις ή το κλείσιμο των ονομαζόμενων προβληματικών με πέταγμα στο δρόμο χιλιάοων εργατών σύμφωνα με το σχέδιο του αριστερού καθεστωτικού υπαλλήλου κ. Γρ. Γιάνναρου (ήδη προετοιμάζεται το έδαφος για τον ΟΤΕ, την Ολυμπιακή ενώ προχωράει η διαδικασία στην Αγροτική Ζωής με πρωτοβουλία ΠΑΣΟΚικών παραγόντων). Η δε «Βουλή των Ελλήνων!» αφού επικύρωσε το πέταγμα στο δρόμο τόσων χιλιάδων εργατών και παρέπεμψε στο μέλλον το ζήτημα των εργατικών αποζημιώσεων, αφήνοντας έτσι στην απόγνωση χιλιάδες εργατικές οικογένειες, ασχολήθηκε με τις βουλευτικές συντάξεις, τα αφορολόγητα αυτοκίνητα των 2500 κυβικών και τα ρουσφέτια της εκλογικής πελατείας των βουλευτών, δείχνοντας για μια ακόμη φορά το τι πράγματι αντιπροσωπεύει η αντιλαϊκή παρασυναγωγή που λέγεται κοινοβούλιο.
Έτσι λοιπόν αφού ξοδεύτηκαν γύρω στο 1 τρισ. δρχ. που πληρώθηκαν από φόρους, δηλαδή από τη τσέπη μας, καλούνται οι εργαζόμενοι προλετάριοι να πληρώσουν τα σπασμένα για άλλη μια φορά α) των καπιταλιστών ιδιοκτητών τών επιχειρήσεων, που αργότερα τις•ονόμασαν «προβληματικές», οι οποίοι πήραν τα θαλασσοδάνεια που αφειδώς έδιναν οι Νεο-Δημοκρατικές κυβερνήσεις και με τις ρεμούλες τους τις χρέωσαν με δισεκατομμύρια δραχμές β) της ΠΑΣΟΚικής κυβέρνησης που με τις αλχημείες της περί «προβληματικών» και «κοινωνικοποίησης» απάλλαξε τους βίωμήχανους από τις υποχρεώσεις τους (ταυτόχρονα συνέχισε να δίνει εκατοντάδες εκατομμύρια σε ορισμένες από αυτές τις επιχειρήσεις για να τις εκσυγχρονίσει και γ) της κυβερνοαντιπολίτευσης που ξαναδίνει στους κεφαλαιοκράτες (παλιούς και νέους) νέα δάνεια για να ξαναγοράσουν (όσες δεν κλείνουν) τις «προβληματικές» επιχειρήσεις, απαλλαγμένες όμως από τα χρέη και εκσυγχρονισμένες.
4. Την ενίσχυση του κράτους υπηρέτη του κεφαλαίου, δηλαδη του λεγόμενου δήμόσιου τομέα με άγρια φορομπηχτική πολιτική και αυξησεις τιμολογίων, ΔΕΗ, ΟΤΕ κ.λπ., που μειώνουν έμμεσα μισθους – συντάξεις – εισοδήματα των εκμεταλλευόμενων τάξεων και στρωμάτων. Μιλανε οι απατεώνες του καθεστώτος για δήθεν «φτήνια της ζωής στην Ελλάδα σε σύγκριση με τις άλλες χώρες της ΕΟΚ. Φτήνια για ποιων τα εισοδήματα;
Όταν τα εργατικά μεροκάματα στην Ελλάδα σε σχέση με τις βασικές ανάγκες για επιβίωση, είναι από τα χαμηλότερα της ΕΟΚ, οι έμμεσοι φόροι, δηλαδή οι πιο αντιλαϊκοί, φόροι, ειναι στην Ελλάδα οι υψηλότεροι στην ΕΟΚ και στους αμέσους φόρους το μεγαλύτερο μερίδιο το πληρώνουν οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι των οποίων η φορολογική επιβάρυνση διαρκώς αυξάνεται τα τελευταιά 10 χρόνια. Αντίθετα οι βιομήχανοι και οι άλλοι μέγαλοεισοδηματιες όχι μόνο παράνομα δεν πληρώνουν φόρους, ΙΚΑ, ΔΕΗ ΟΤΕ κ.λπ., αλλά και νόμιμα κερδίζουν διαρκώς και μεγαλύτερες φοροαπαλλαγές στο όνομα των «επενδύσεων» και της «ανάπτυξης». Σήμερα για μια ακόμη φορά το μεγαλύτερο βάρος στην κάλυψη των ελλειμμάτων του λεγόμενου δημόσιου τομέα πέφτει στις πλάτες των εκμεταλλευόμενων και καταπιεζόμενων κοινωνικών τάξεων και στρωμάτων. Ποιοι όμως ευθύνονται για τα ελλείμματα; τα τεράστια ελλείμματα της ΔΕΗ για παράδειγμα ύψους πολλών δισ. που οδηγούν σε δανεισμούς και λογαριασμούς χαρατσι για τους χαμηλομίσθιους, σε ποιους οφείλονται; Στους εκμεταλλευόμενους εργάτες και άνεργους ή στα τρομακτικά χρέη των βιομηχάνων (όπως η ΠΕΣΙΝΕ, τα τσιμέντα Χαλκίδας, κ.λπ.) που δεν πληρώνουν ούτε το υποτιμολογημένο ρεύμα; Τα τεράστια ελλήμματα του ΙΚΑ μήπως οφείλονται στις «καταπληκτικές παροχές» του ιδρύματος προς τους ασφαλισμένους, ή οφείλονται και πάλι στα τρομακτικά χρέη των καπιταλιστών που παρακρατούν τα χρήματα της εισφοράς από τους μισθωτούς και τα βάζουν στη τσέπη τους; Αυτό που κρύβουν όλα τα καθάρματα του καθεστώτος, που φωνάζουν για ελλείμματα, είναι πως τα ελλείμματα αυτά είναι το αποτέλεσμα από τη μία των νόμιμων – επίσημων, άμεσων ή έμμεσων, οικονομικών ενισχύσεων των κεφαλαιοκρατων από το κράτος και από την άλλη το αποτέλεσμα των ανεπίσημων, αλλά κατοχυρωμένων και γνωστών, οικονομικών συναλλαγών κρατικών και κεφαλαιοκρατικών παραγόντων, ρεμούλας και ρουσφετιών. Δεν είναι λοιπόν καθόλου τυχαίο, ούτε παράδοξο. Εμφανίζεται ένας λεγόμενος δημόσιος τομέας με τρομερά ελλείμματα την ίδια στιγμή που ο ιδιωτικός καπιταλιστικός τομέας έχει υπερκέρδη, αφού ο λεγόμενος δημόσιος τομέας υπάρχει για να στηρίζει το κεφάλαιο απομυζώντας ξανά και ξανά και ξανά, μια ολόκληρη ζωή, τους εργάτες, τους χαμηλόμισθους υπαλλήλους, τους φτωχούς συνταξιούχους, που στο όνομα της «εθνικής ανάπτυξης» πληρώνουν για να αυξάνει συνεχώς το κεφαλαίο τα όρια και τα περιθώρια κέρδους του.
Η ίδια η ζωή δείχνει πως το κράτος και οι εκάστοτε πολιτικοί του προϊστάμενοι δεν υπολογίζουν τίποτα άλλο πέρα από τα συμφέροντα των κυρίαρχων τάξεων. ΠΑΣΟΚ – ΣΕΒ κοινός αγώνας μας είπε προ ημερών ο Παπανδρέου (και λίγο μετά ΠΑΣΟΚ – ΓΣΕΕ μαζί για «κοινωνική συναίνεση» και «έργασιακή ειρήνη» δηλαδή για υποταγή των προλετάριων στα σχέδια των κεφαλαιοκρατών) και το έχει αποδείξει απαγορεύοντας δια νόμου τις απεργίες και τις αυξήσεις, δίνοντας εκατοντάδες άδειες για επεκτάσεις και νέες βιομηχανίες στην Αττική, αδιαφορώντας για την υγεία των εργατικών οικογενειών των υποβαθμισμένων περιοχών, προωθώντας και αυτός μαζί με τη Ν.Δ. και το Συνασπισμό της καθεστωτικής αριστεράς, το πέταγμα στο δρόμο χιλιάδων εργατών των «προβληματικών» επιχειρήσεων. Η καθεστωτική αριστερά σήμερα είναι άμεσα συμμέτοχη στην επίθεση των εκμεταλλευτών. Ακολουθώντας την πολιτική του ΚΚΣΕ για μετατροπή του κρατικού σε ιδιωτικό καπιταλισμό, στηρίζει και προωθεί τις βασικές επιλογές του κεφάλαιου, τώρα πια και σε κυβερνητικό επίπεδο, «ανακαλύπτει» την αναγκαιότητα της αγοράς και της λεγόμενης ιδιωτικής πρωτοβουλίας δηλαδή, της απόλυτης κυριαρχίας των πολυεθνικών, αποδέχεται σαν αιώνιο το καπιταλιστικό σύστημα. Αυτή η αριστερά όχι μόνο δεν έχει καμία σχέση με τους ταξικούς αγώνες ενάντια στον καπιταλισμό, αλλά αποτελεί και δηλωμένα πλέον σύμμαχο και συνέταιρο του κεφάλαιου ενάντια στους προλετάριους.
Συνοπτικά θέλουμε και πάλι να τονίσουμε ότι η καπιταλιστική-ιμπεριαλιστική επίθεση στην εργατική τάξη και όλους τους σημερινούς προλετάριους εκδηλώνεται:
— Με την εξαπόλυση μιας ακόμη παρατεταμένης επίσημης – νόμιμης ληστρικής επιδρομής ενάντια στους μισθούς, στα εισοδήματα και ενάντια στην ίδια τη ζωή τους.
— Με τη δραστηριοποίηση όλων των κομματαρχών και των κρατικοσυνδυκαλιστικών τους οργανισμών, για να εξαπατήσουν και πάλι τους εκμεταλλευόμενους και για να ελέγξουν τη δυσφορία, την αγανάκτιση και τις αγωνιστικές ταξικές κινητοποιήσεις και αγώνες.
— Με την πλήρη και ολοκληρωμένη αποκάλυψη των καθεστωτικών πολιτικών κομμάτων σαν τέτοια που είναι, δηλαδή σαν μηχανισμών καθεστωτικής πολιτικής οργάνωσης προκειμένου να παγιδεύονται και να ελέγχονται οι προλετάριοι της σημερινής κοινωνίας και οι δυνάμεις του λαϊκού και επαναστατικού κινήματος. Αποκάλυψη, που ολοκληρώθηκε με την επιλογή της ΚΟΙΝΗΣ ΚΥΒΕΡΝΟΑΝΤΙΠΟΑΙΤΕΥΣΗΣ ΤΟΥΣ και που θα συνεχιστεί και μετά τις καθεστωτικές «εκλογές – φάρσα».
— Με την παγίωση και το δυνάμωμα της ΕΟΚικής και βορειοαμερικανικής επικυριαρχίας που είναι οι αναγκαίοι παράγοντες α) για τη συντήρηση του εκμεταλλευτικού καθεστώτος στη χώρα μας και β) για την ενίσχυση της οικονομικής κυριαρχίας και της πολιτικής εξουσίας του ΔΙΕΘΝΟΠΟΙΗΜΕΝΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ και των πολυεθνικών εταιρειών του.
— Με την επέκταση και την όξυνση της τρομοκρατικής και αντεπαναστατικής δράσης όλων των τοπικών (ΜΑΤ-ΜΕΑ-κ.λπ.) και των διακρατικών (CIA – TREVI -κ.λπ.) επίσημων εγκληματικών μηχανισμών βίας και καταστολής, σ’ όλους τους κοινωνικούς χώρους και ενάντια σ’ όλους τους προλετάριους και τις δυνάμεις του επαναστατικού και λαϊκού κινήματος. Η καθημερινή κατάσταση στους 4 τελευταίους μήνες και η αστυνομοκρατική πολιορκία και «επίδειξης θράσος», βεβαιώνει για μια ακόμη φορά, ότι η «οικουμενική κοινωνική συναίνεση» και η «εργασιακή ειρήνη», πάνε χέρι – χέρι με την κρατικοκαπιταλιστική βία, καταστολή και τρομοκρατία.
«Μόνον αυτοοργάνωση»
Απέναντι στον καθεστωτικό συνασπισμό κράτους – κομμάτων – καπιταλιστών – τεχνοκρατών – κρατικοσυνδικαλιστών, δεν υπάρχει για την εργατική τάξη και τους άλλους σύγχρονους προλετάριους άλλος δρόμος από την αυτοοργάνωσή τους και την πάλη με όλα τα μέσα ενάντια στον συνασπισμό της εκμετάλλευσης. Μόνο ένα κίνημα της αντιιεραρχικής – αντιγραφειοκρατικής αυτοοργάνωσης και επαναστατικής πρακτικής, που έξω από τους αστικούς θεσμούς και ενάντιά τους θα συνδέει τα επιμέρους με την προοπτική της επαναστατικής κοινωνικής ανατροπής, θα μπορέσει να δώσει νικηφόρες μάχες ενάντια στο κράτος και τους κεφαλαιοκράτες. Στην προοπτική ενός τέτοιου κινήματος πολλές και διαφορετικές δυνάμεις μπορούν και πρέπει να συγκλίνουν.
Απέναντι στην ολοκληρωτική καθεστωτική επίθεση, οι οργανωμένες και οργανωνόμενες δυνάμεις του επαναστατικού και λαϊκού κινήματος, χρειάζεται να απαντήσουν με τη συμβολή τους, για την όσο δυνατόν ευρύτερη ενεργοποίηση δυνάμεων με έμπραχτες πολιτικές πρωτοβουλίες, σε κάθε κοινωνικό χωρο και τομέα δράσης και με όλες τις μορφές και τους τρόπους αγώνα ΠΟΥ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΑΝΤΙΚΑΘΕΣΤΩΤΙΚΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΚΑΙ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ και να τείνουν να υπερβαίνουν, με την σύνδεση και τον συνδυασμό των επί μέρους προσπαθειών, τον σκέτο συνδικαλισμό και άτυπο συντεχνιακό, που κινδυνεύουν να ξεπέσουν, αν παραμένουν μεμονωμένες και ξεκομένες αναμεταξύ τους. Η συμβολή των λαϊκών και επαναστατικών δυνάμεων εκδηλώνεται:
— Με την εγκατάλειψη της παθητικότητας και της πολιτικής ηττοπάθειας και το πέρασμα στην ενεργητική δραστηριοποίηση και την κοινωνική και πολιτική αντίσταση ενάντια στο καθεστώς, με όλους τους τρόπους και τις μορφές πάλης.
— Με την αυτοοργάνωση δυνάμεων σε κάθε κοινωνικό χώρο, εργασίας, διαβίωσης και σε κάθε τομέα της κοινωνικής ζωής και δραστηριότητας. Αυτοοργάνωση για την προώθηση αντικαθεστωτικών πρακτικών έξω από και ενάντια σ’ όλους τους «θεσμούς» και τα είδη των επίσημων – νόμιμων κομματικών και συνδικαλιστικών οργανισμών. Αυτοοργάνωση και πολιτικές πρωτοβουλίες καθώς και σύνδεση και συνδυασμός των επί μέρους προσπαθειών, δυνάμεων και δυνατοτήτων για να αντιμετωπίζονται τα προβλήματα που υπάρχουν και για το ξεμ-πλοκάρισμα δυνάμεων του λαϊκού και επαναστατικού κινήματος από τον ιδεολογικό – πολιτικό – οργανωτικό έλεγχο του καθεστώτος.
— Με τη βελτίωση και την εξάπλωση της πρακτικής και του ιδιαίτερης σημασίας περιεχόμενου, που έχει, η δραστηριότητα για την ΑΝΤΙΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗ, την ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΙΣΗ και την ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ και ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ, για κάθε πρόβλημα και για όσο γίνεται περισσότερα γεγονότα και καταστάσεις και τη σύνδεση που έχουν όλα αυτά αναμεταξύ τους.
— Με την δραστηριοποίηση ενάντια σ’ όλη την έκταση, των «θεσμών», των «νόμων», των «διαταγών» που φτιάχνουν και χρησιμοποιούν οι οικονομικά κυρίαρχες και πολιτικά εξουσιαστικές κοινωνικές τάξεις, δηλαδή ενάντια στην καθεστωτική «νομιμότητα – δικαιοσύνη» του καπιταλιστικού καθεστώτος. «Θεσμοί»-«νόμοι» – «διαταγές» που αποσκοπούν στο να παγιώνεται και να αναπαράγεται η αθλιότητα της σημερινής καθεστωτικής κοινωνικής πραγματικότητας, ενάντια σ’ όλους τους εκμεταλλευόμενους και καταπιεζόμενους, ενάντια στις δυνάμεις του λαϊκού και επαναστατικού κινήματος, ενάντια σ’ όλους μας και,
— Με την εξάπλωση και προώθηση της πρακτικής και του περιεχομένου της λαϊκής και επαναστατικής βίας με όλους τους τρόπους ΚΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΔΙΟΡΓΑΝΩΣΗ βίαιων – δυναμικών χτυπημάτων – μικρότερων και μεγαλύτερων – ενάντια σε καθεστωτικούς στόχους.
Η σημερινή μας ενέργεια επιδιώκει να δείξει την δυνατότητα της επαναστατικής δράσης για την συγκρότηση ενός πολύμορφου και πολυεπίπε- δου αντικαπιταλιστικού – αντιθεσμικού κινήματος της κοινωνικής ανατροπής ενάντια στη λογική της υποταγής στην καπιταλιστική κυριαρχία και νομιμότητα, ενάντια στις καθεστωτικές εκλογές που σε λίγο ακολουθούν και που δεν έχουν καμία απολύτως σημασία για τις εκμεταλλευόμενες και καταπιεζόμενες τάξεις αφού είναι πια φανερό πως όποιο και αν είναι το αποτέλεσμά τους, μετά τις 8 Απρίλη, η ίδια και χειρότερη πολιτική εκμετάλλευσης και εξυπηρέτησης των σχεδίων του κεφαλαίου θα ακολουθηθεί.
Πιο συγκεκριμένα χτυπήσαμε με εκρηκτικούς μηχανισμούς:
— Τον ΣΕΒ που είναι το συλλογικό και βασικό κέντρο αποφάσεων και συντονισμού των καπιταλιστών εκμεταλλευτών στην οδό Ξενοφώντος στην Αθήνα.
— Την αντιπροσωπεία της ΕΟΚικής καπιταλιστικής – ιμπεριαλιστικής συμμορίας και τον σύνδεσμο των Βιομηχάνων της Βόρειας Ελλάδας, που στεγάζεται στο ίδιο κτίριο, στην πλατεία Μοριχόβου στη Θεσσαλονίκη.
— Το κτίριο που στεγάζει – το λεγόμενο υπουργείο Εθνικής Οικονομίας, που είναι ένας από τους βασικούς κρατικούς μηχανισμούς που έχει αναλάβει την υλοποίηση των σχεδίων και των επιδιώξεων του διεθνοποιημένου πολυεθνικού κεφαλαίου στη χώρα μας, στην πλατεία Συντάγματος στην Αθήνα.
— Την ΓΣΕΕ, που είναι ο κεντρικός κρατικοσυνδικαλιστικός μηχανισμός των καθεστωτικών κομματικών εργατοπατέρων και εργατοδιευθυντών, στην οδό Πατησίων στην Αθήνα.
Η σημερινή ενέργεια επαναστατικής και λαϊκής βίας είναι ένα ακόμη συγκεκριμένο χτύπημα ενάντια στο εκμεταλλευτικό καταπιεστικό τρομοκρατικό καθεστώς.
Ο επαναστικός ταξικός αγώνας συνεχίζεται, για την κοινωνική και πολιτική επανασταση με προοπτική και σκοπό την επαναστατική και αταξική κοινωνία.
Επαναστατικός Λαϊκός Αγώνας – ΕΛΑ Επαναστατική Οργάνωση 1η ΜΑΗ
*ΤΟ Η ΜΠΡΟΣΟΥΡΑ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟΠΟΛΤΙΚΗ ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ ΤΟΥ ΕΛΑ(ΧΗΜΙΚΑ ΛΙΠΑΣΜΑΤΑ-ΟΡΓΑΝΩΣΗ-ΠΟΛΤΙΚΗ ΔΟΥΛΕΙΑ) ΕΚΔΟΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟ ΤΑΜΕΙΟ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΟΥΣ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟΥΣ ΚΑΙ ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ(ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ) ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑΙ
*ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΑΝΑΡΧΙΚΟΥΣ ΑΙΧΜΑΛΩΤΟΥΣ ΠΟΛΕΜΟΥ ΚΑΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΟΛΛΕΚΤΙΒΙΣΜΟ-ΕΝΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑΣ