https://athens.indymedia.org/post/1623290/
21/01/2023 10:14 πμ.
Τοποθέτηση για την Ανοιχτή Συνέλευση της Τρίτης 24 Ιανουαρίου (για την επίθεση που δέχτηκε η Απολογιστική και η Συλλογικότητα του Athens Indymedia)
- Η συγκεκριμένη συζήτηση άνοιξε χωρίς να έχει γίνει δημόσια ενημέρωση. Αυτή η συνθήκη δημιούργησε ορισμένα προβλήματα:
- Το κοινωνικό κίνημα δεν έχει ακόμη ενημερωθεί, ενώ έχει ανοίξει ένας διάλογος, στον οποίο η συμμετοχή εξαρτάται από τις δημόσιες πολιτικές σχέσεις. Η συζήτηση ακόμα δεν είναι πραγματικά ανοιχτή στο κίνημα.
- Χωρίς δημόσιο κείμενο, το πρόβλημα κι οι ανάγκες παραμένουν ασαφή κι οπότε μπορεί ο οποιοσδήποτε να μπει στη συζήτηση για να προσαρμόσει το ζήτημα σε δικές του πολιτικές σκοπιμότητες με αμφίβολα κίνητρα. Μόνο η συλλογικότητα του AI, με τη στήριξη του σώματος της Απολογιστικής, που ήταν παρόν στο συμβάν, μπορεί να προσδιορίσει το αναγκαίο πλαίσιο της συζήτησης, δημοσιοποιώντας το.
- Εφόσον η δημοσίευση του προβλήματος εξαρτήθηκε από τη συμφωνία ενός απροσδιόριστου συνόλου πολιτικών υποκειμένων, στη συζήτηση επήλθε σύγχυση και η δημοσίευση έπεσε σε αναχώματα.
Κατανοώ τη δυσκολία του Απολογιστικού σώματος και της συλλογικότητας του AI να δημοσιεύσουν την καταγγελία τους, ως υπαρκτή αδυναμία και κοινή ανάγκη υπέρβασής της, απέναντι στην κατεστημένη τρομοκρατία εντός του κινήματος. Όποιοι αντιληφθήκαμε το πρόβλημα ακριβώς όπως το έθεσε το σώμα της Απολογιστικής, είμασταν κι είμαστε υποχρεωμένοι να δηλώσουμε την άνευ όρων στήριξή μας στη δημοσίευση από την Απολογιστική και να δεσμευτούμε ότι θα υπερασπιστούμε το AI απέναντι σε οποιαδήποτε παρεπόμενη ή παρόμοια επίθεση και θα πάρουμε όλα τα απαραίτητα αποτρεπτικά μέτρα ενάντια στην κομματική τρομοκρατία. Καθένας οφείλει να δηλώσει δημόσια τη δέσμευσή του, ευθύς μόλις δημοσιευτεί η καταγγελία της Απολογιστικής. Στη συνέχεια, θα κριθεί από το κίνημα η συνέπεια καθενός.
- Ένα κείμενο συνυπογεγραμμένο έχει νόημα αν είναι το δημόσιο απόσταγμα μιας ενδελεχούς συζήτησης των δημόσια καταγεγραμμένων καταγγελιών για αντίστοιχες πράξεις από συμμετέχοντες, της αναγνώρισης εκάστου των δικών του πράξεων εσωτερικής βίας και της δέσμευσής του να απόσχει στο μέλλον από τέτοιες πρακτικές. Στην ημι-ανοιχτή συζήτηση προσήλθαν ομάδες που έχουν ασκήσει εσωτερική τρομοκρατία και δεν έχουν κάνει αυτοκριτική γι’ αυτήν ή και την υπερασπίζονται. Άρα, για να συνυπογραφεί κείμενο, η σχετική συζήτηση απαιτείται να πάει σε βάθος. Αν εξαρτήσουμε τη στήριξη στο AI από ένα τέτοιο εγχείρημα, στην πραγματικότητα θα αρνηθούμε την άμεση ανάγκη της στήριξης στο AI κι έτσι θα επιβεβαιώσουμε την κυριαρχία της κομματικής τρομοκρατίας πάνω σε ένα σεχταριστικό σύμπαν. Οι μόνοι που έχουν λόγο να θέσουν ως όρο δημοσίευσης της καταγγελίας της Απολογιστικής, την συνυπογραφή της από τους συμμετέχοντες στην ύστερη ημι-ανοιχτή συζήτηση, είναι εκείνοι που ενδεχομένως θέλουν να χρησιμοποιήσουν αυτό το συμβάν για να ξεπλύνουν το δικό τους ιστορικό. Αν τελικώς μείνουν στη συζήτηση μόνο εκείνοι που θέλουν συνυπογραφές χωρίς ουσιαστικό απολογισμό και κοινή δέσμευση, θα παραχθεί ένα συγχωροχάρτι που αύριο θα μπορεί να το χρησιμοποιήσει κι η καταγγελλόμενη ομάδα.
- Η ημι-κλειστή απεύθυνση του σώματος της Απολογιστικής για την πραγμάτευση σε ένα ευρύτερο σώμα, του αν θα γίνει δημοσίευση, άφησε ανοιχτή τη διαδικασία στην παρεμπόδιση της δημοσίευσης με πρόσχημα την απαίτηση καθολικής συναίνεσης των συμμετεχόντων. Εκτός του ότι το σύνολο των συμμετεχόντων είναι τυχαίο (με την έννοια ότι δεν προϋπήρξε κάποια πολιτική συμφωνία που μας έφερε κοντά), καμία συνέλευση δεν εκπροσωπεί το σύνολο του κινήματος. Ειδικότερα στις ανοιχτές συνελεύσεις, αν η συνέλευση δε χαρακτηρίζεται από μια ταυτοτική πρακτική θέση (έστω πρόσκαιρη) και ταυτόχρονα απαιτείται η συμφωνία καθενός για να ληφθεί οποιαδήποτε πρωτοβουλία, τότε είναι σίγουρο ότι δε γίνεται να αποφασιστεί τίποτε και η συνέλευση αυτοδιαλύεται. Αρκεί η προσέλευση και το βέτο ενός που θέλει να επιβάλει την απραξία. Έχουμε βιώσει τέτοιες απόπειρες.
Όταν ο Μπούκτσιν έγραψε την εμπειρία του για την «τυραννία της ομοφωνίας», νομίζω σκοπίμως ξέχασε να παραθέσει ότι και τα εκλογικά συστήματα μπορούν και παράγουν ολιγαρχικές αποφάσεις, είτε κραυγαλέα (όπως τα «σοβιετικά» 90+%) είτε εξευγενισμένα (αστικές δημοκρατίες) συγκριτικά με τις υπόρρητες ιεραρχίες που επιβάλλουν μία ομοφωνία. Ως επί το πλείστον στον καπιταλισμό δεν επιβάλλεται ομοφωνία κι ωστόσο, οι αστικοί θεσμοί συγκροτούν τον ολοκληρωτισμό της κεφαλαιοκρατίας.
Μέσα στο κοινωνικό κίνημα, η περίπτωση όπου για να υπάρξει αντίσταση απαιτείται συναίνεση γενική ή ενός αυθαίρετα κοινού σώματος, είναι ακριβώς η μορφή με την οποία εμφανίζεται ο νόμος της ομοφωνίας ως προκάλυμμα καταστολής. Πρόκειται για καπηλεία και παραμόρφωση της νοοτροπίας της οριζόντιας αλληλέγγυας σύνθεσης, από αντιδραστικές δυνάμεις που δε θέλουν οριζοντιότητα ούτε ανοιχτό κίνημα.
- Η συλλογικότητα του AI έχει δικαίωμα (και υποχρέωση προς τους επόμενους στόχους εσωτερικής τρομοκρατίας) να προχωρήσει στη δημοσίευση (με την υπογραφή της ήδη κυκλοφορούσας καταγγελίας), εφόσον στην επόμενη συνέλευση επιβεβαιωθεί η δέσμευση στήριξης από αρκετές συλλογικότητες (όπως περιγράφηκε παραπάνω).
ΝΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΟΥΜΕ ΤΟ ATHENS INDYMEDIA, ΤΟΝ ΠΙΟ ΑΝΟΙΧΤΟ ΚΟΙΝΟ ΤΟΠΟ ΤΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ
ΚΑΜΙΑ ΣΥΓΚΑΛΥΨΗ, ΚΑΜΙΑ ΑΠΟΣΤΑΣΙΟΠΟΙΗΣΗ
(Προδημοσιεύω την τοποθέτησή μου στην Ανοιχτή Συνέλευση της Τρίτης 24/1, επειδή η συνέλευση είναι ανοιχτή, αλλά το κίνημα δεν είναι ανοιχτά ενήμερο για το πρόβλημα και τα συζητούμενα, παρότι προηγήθηκε μια ακόμη συνάντηση τέτοιας μορφής. Υποχρέωση οριζοντιότητας η καθολική ενημερότητα.)
Δημήτρης Χατζηβασιλειάδης
21/01/23